In de naam van Allah, de Barmhartige de Genadevolle
Inleiding
Elke daad en handeling dat een mens verricht heeft een doel. Zo is het doel van studeren het behalen van een diploma, het doel van drinken is het lessen van dorst. Er is bij elke handeling en daad een doel, al denken we daar in eerste geval niet aan. De mens heeft in zijn nature de neiging tot het halen wat voor hem goed en belonend is en juist te vermijden wat negatief is en straffend.
Om dit doel te kunnen vaststellen hebben we iets nodig dat het goede van het kwade voor ons onderscheidt. Immers is ons doel altijd geneigd naar het goede. Wat we ook zien is dat niet alle mensen dezelfde handelingen verrichten, en dus verschillende doelen hebben. Dit betekent dat hun perceptie van goed en kwaad verschilt. De perceptie van goed en kwaad is de overtuiging.
Wanneer men een bepaalde overtuiging heeft, zal hij daaruit handelen. Voor ons moslims is de overtuiging de Islam, vertegenwoordigd in de vijf zuilen daarvan. Wanneer men aan deze vijf zuilen vasthoudt, zal hij het goede van het kwade kunnen onderscheiden, en dus het goede doen en het kwade vermijden. Zo is de Islam in te delen als overtuiging (Asoel Al-Dien) en daad (Feroea Al-Dien). Asoel Al-Dien zijn onze basis voor ons handelen, en dienen daarom bekend en correct te zijn. Een van deze Asoel is de Imameh (leiderschap). Het geloof hierin is van levensbelang voor ons handelen, en onze beloning in het hiernamaals. In dit stuk een verdere uitwerking van deze vierde zuil van Islam.
Noboweh en Imame (profeetschap en leiderschap)
Wij geloven dat Allah (swt) rechtvaardig is in alle opzichten (adl). Allah (swt) geeft iedereen wat hij verdient, op basis van zijn overtuiging en zijn handelen in het leven. Bovendien heeft Allah (swt) een regelgeving naar aarde gestuurd, die de mens dient aan te nemen om te komen tot zijn doel in het leven: het aanbidden van Allah (swt).Op basis van deze regelgeving zal God ons belonen dan wel straffen in het hiernamaals. Het is daarom allen maar rechtvaardig als Allah (swt) deze regelgeving aan ons duidelijk maakt. Hiervoor heeft Hij ons de Profeten gestuurd, sommigen met een heilig boek. Zij hebben bepaalde functies waardoor de mens geleid wordt naar het rechte pad.
Religieuze autoriteit en leiderschap van de Uma (Islamitische wereld)
Bovendien hebben zij een Takwini functie: zij zijn hier om bepaalde zaken te bewerkstelligen. Hier ga ik niet verder op in, omdat dit een moeilijk onderwerp is en die geen echte toevoeging heeft tot het begrip van Imame. Met religieuze autoriteit bedoelen we het duidelijk maken aan de mensen wat het goede is, wat Allah (swt) met deze wereld gewild heeft en wat de regels zijn die Hij heeft gezonden. Dus ook in specifieke en persoonlijke zaken spelen de Profeten deze rol. Als leiders van de Uma zijn zij de leidinggevende politici. In zowel politieke als juridische en sociale kwesties hebben zij leiding. Dit heeft te maken met het feit dat godsdienst een grondwet is voor het leven van individuen, als het organiseren van een hele maatschappij. Aangezien de Profeten diegenen zijn die door Allah (swt) zijn gezonden met de complete kennis, zijn zij de meest geschikte voor deze functie.
De profeten zijn gekozen door en krijgen de kennis direct van Allah (swt), en hebben zo een natuurlijke bron van kennis. Zij krijgen visioenen en andere soorten die hen alle dingen duidelijk maken en die hen in contact laten staan met Allah (swt).De Imams die volgen na de Profeet krijgen de kennis niet direct van Allah en hebben dus geen direct contact met Allah. Echter deze Imams hebben dezelfde functies als de Profeten.
De Profeet Mohammed (s) is de laatste Profeet gezonden door Allah (swt). Wij hebben echter al gemeld dat Allah (swt) rechtvaardig is en te allen tijde de mensen die leidraad geeft, hij geeft ze het middel om tot het rechte pad te komen. Hiervoor zijn Imams gekomen, die geen Profeten zijn, die de mensen moeten leiden naar de weg die Allah (swt) voor ons heeft gekozen. Imameh is iets wat er eigenlijk altijd is geweest, ook voor de tijd van de Profeet Mohammed (s). Zo heeft Allah ook Profeten benoemd tot Imams, dus leiders. De Profeet Ibrahim was de eerste, zoals Allah (swt) zegt in de Koran : “En toen Abrahams Heer hem met zekere opdrachten beproefde en Abraham deze vervulde, zei Hij: “Ik zal u tot Imam (leider) der mensen maken”. Abraham vroeg: “En ook onder mijn nakomelingen?” Hij zei: “Mijn verbond betreft de overtreders niet”. (Soera Albaqara, 124)
Uit dit feit concluderen we dat Profeten ook Imams kunnen zijn, echter zijn Imams niet altijd Profeten. Mohammed (s) is de laatste Profeet die Allah (swt) heeft gestuurd. Echter zijn ook na onze Profeet Imams op deze wereld.Deze Imams hebben dezelfde functies als de Profeten, alleen krijgen zij de kennis niet direct door Allah (swt), maar door de Profeet of de Imam voor hem. Bovendien zijn zij de beste. Het opvolgen van de Profeet en de Imams is daarom een plicht voor alle moslims, aangezien zij diegene zijn die zowel op religieus als autoritair niveau degene zijn die Allah heeft gekozen.
Wij hebben dus ook geconstateerd dat op basis van de rechtvaardigheid van Allah (swt) er altijd iemand is die de mensen het rechte pad wijst, hen de religieuze normen en waarden, principes en regelgevingen leert en hen leidt in de politieke, sociale en juridische kwesties.Allah (swt) maakt hen ons nog duidelijker in de Koran: “U (Mohammed s) bent waarlijk een waarschuwer en er is voor elk volk een leidsman.” (Soera ar Ra’d, 7). Ook heeft onze Profeet Mohammed vrede zij met hem ons dit verteld in een van zijn ware overleveringen: “Wie de Imam van zijn tijd niet kent, zal de dood van het onwetenden overlijden”. Op basis van het gezonde verstand, de woorden van Allah (s.w.t) en de profeet Mohammed is het een feit dat in elke tijdsperk een Imam in de wereld is die de mensen lijdt naar het rechte pad van Allah (swt).
Ismah ( feilloosheid)
De Profeten en Imams zijn leiders in alle opzichten van de Islamitische maatschappij. Wij hebben gezien dat religieuze zaken, aangaande de levenstijl van moslims, hun doen en denken eigenlijk in de handen liggen van deze mensen. Zij zijn bovendien de politieke leiders, wat betekent dat zij moeten beslissen over de verdeling van het geld, oorlogen die gevoerd worden, maar ook over juridische zaken.Allah (swt) is de aller- rechtvaardigste en wil dat de mens compleetheid en volkomenheid bereikt.
De Imams vormen hierin de leiders, en dus het voorbeeld.Zo zei Allah (swt) in de Koran: “En wat de boodschapper u ook moge geven, neemt het en wat Hij u ook verbiedt, onthoudt u daarvan”. (Soera al Hasjr, 7). Dit is een duidelijke verwijzing dat alles wat de Profeet ons zegt, wij moeten aannemen en doen. Het gaat zelfs verder, alles wat de Profeet doet is geoorloofd om te doen, aangezien hij het voorbeeld is. Een ander vers: “Zeg: “Gehoorzaamt God en de boodschapper”, maar als zij zich afwenden, dan heeft God de ongelovigen niet lief”. (Soera Al Imraan, 32)
Zoals we weten is de godsdienst van Allah (s.w.t) compleet en heeft geen fouten, waardoor een voorbeeld of vertegenwoordiger van deze godsdienst ook volmaakt en compleet moet zijn. Als dit niet het geval was, en de Profeet zou bijvoorbeeld zonden begaan, dan is het geoorloofd om deze fouten te begaan als mensen. Hij is het voorbeeld en de leider, hij laat ons zien wat fout en goed is. Wanneer hij die dingen zou doen die Allah (s.w.t) heeft verboden, dan is het voor de mensen geoorloofd om deze fouten te begaan. Op basis hiervan is het uiterst noodzakelijk dat een Profeet, en dus ook een Imam die dezelfde functie vervult, feilloos is en geen fouten begaat. Dit heeft Allah (s.w.t) ook bevestigd in zijn boek de Koran: “Uw metgezel is noch afgedwaald noch afgeweken. Noch spreekt hij naar eigen begeerte. Het is slechts de Openbaring die wordt neer gezonden. Hij, die grote macht heeft, onderwees hem, Die kracht bezit. Zo is hij volmaakt geworden”. (Soera al Najm, 2-6)
Ook in het voorafgaande vers is het duidelijk dat een Imam feilloos moet zijn en geen fouten begaan: En toen Abrahams Heer hem met zekere opdrachten beproefde en Abraham deze vervulde, zei Hij: “Ik zal u tot Imam (leider) der mensen maken”. Abraham vroeg: “En ook onder mijn nakomelingen?” Hij zei: “Mijn verbond betreft de overtreders niet”. (Soera Albaqara, 124)
Wij zien hier dat Allah (swt) zegt dat de Imamschap niet toekomt aan haar die overtreders zijn, dus overtreders van de regels van de Islam. Het verbond in deze zin is de belofte van Imamschap der mensen. Hierin is dus niet verwezen dat de Imamschap alleen toekomt aan Ibrahim (as) maar aan zijn nakomelingen die geen zonden begaan, dus feilloos. Feilloos in deze betekenis is dat de Imam geen zonde begaat, maar ook dat wat niet wenselijk is (makrooh). De Imam is zo feilloos dat hij niet op de gedachte komt om een zonde te begaan, zoals wij dat doen. Hij hoeft innerlijk niet te kiezen tussen het goede en het kwade door middel van afweging, het is zijn natuur. Dit maakt het natuurlijk voor ons ook makkelijker om te geloven dat deze Imams waarlijk onze voorbeelden zijn, en dat wij op hen kunnen vertrouwen
Nas (gekozen door Allah (swt)) en opvolging
De Imam vervult grootse functies, die betrekking hebben op alle moslims in de wereld. Sterker nog: de beslissingen die genomen worden hebben betrekking op de Islam zelf, aangezien zij de religieuze autoriteit zijn en dus de vertaling van de regels en principes van Islam. We hebben al uitgezocht dat de Imam feilloos moet zijn om zijn functie correct te kunnen uitvoeren.
Nu is het aan ons uit te zoeken hoe wij erachter kunnen komen wie de Imam moet zijn.Is het de mensen die kunnen kiezen? Kunnen wij als moslims stemmen voor onze Imam? Of is er een hiërarchie?
Ten eerste zijn de eigenschappen van een Imam uniek en zeer complex. Het is onmogelijk voor ons als mensen om de volledige ware eigenschappen van Profeten en Imams te kunnen onderkennen. Bovendien is de feilloosheid niet te objectiveren voor ons als moslims, aangezien wij zelf niet feilloos zijn. Bovendien is het zeer gevaarlijk wanneer mensen hun eigen Imam kiezen, aangezien de mensen neigen naar zelfzuchtigheid. Hierdoor zou iedereen degene kiezen die hem het beste blieft, en niet per se die de juistheid van Islam vertegenwoordigd. Het is daarom belangrijk dat iemand dit voor ons doet, Allah (s.w.t). Hij heeft de Profeten gekozen, en daar hebben de mensen geen zeggenschap over. Zo ook voor Imams: “En Wij maakten hen tot Imams die de mensen leiden op Ons bevel en Wij zonden een Openbaring tot hen, die aanspoorde, goede werken te doen, het gebed te onderhouden en aalmoezen te geven. En zij aanbaden Ons alleen”. (Soera Al Anbiyaa, 73)
Dit is een duidelijke tekst die aangeeft dat Allah (swt) deze Imams “maakt” in andere woorden aanstelt. Ook Ibrahim werd tot Imam benoemd, de mensen hadden hierover niets te zeggen: “En toen Abrahams Heer hem met zekere opdrachten beproefde en Abraham deze vervulde, zei Hij: “Ik zal u tot Imam (leider) der mensen maken”. Abraham vroeg: “En ook onder mijn nakomelingen?” Hij zei: “Mijn verbond betreft de overtreders niet”. (Soera Albaqara, 124). Het is daarom duidelijk dat wij de kennis noch macht hebben om iemand tot Imam aan te stellen. De aanstelling van Imams gebeurt op uitspraak van de Imam/Profeet ervoor.
De eerste Imam echter is duidelijk gemaakt door Allah (swt) in de verzen van de Koran. Ik zal er een aantal uitpikken: “Uw leiders zijn slechts God en Zijn boodschapper en de gelovigen die het gebed houden en de Zakaat betalen en (tegelijkertijd) aanbidden. En hij, die God en de boodschapper en de gelovigen tot vrienden neemt (wete) dat de partij van God gewis zal zegevieren” (Soera al maideh, 55-56). Dit vers is geopenbaard nadat Ali ibn Abi Talib, de eerste Imam en de neef van de Profeet (s), achter de Profeet aan het bidden was. Tijdens het gebed kwam een bedelaar binnen in de moskee en begon geld te vragen.
Iedereen was aan het bidden en negeerde de man. Imam Ali (a) hield zijn ringvinger omhoog en liet de man zijn ring nemen als aalmoes (zakaat). Hierna is dit vers geopenbaard en werd duidelijk dat Imam Ali de leider was die de Profeet op zou volgen.Allah (s.w.t) ging verder in dezelfde Soera: “O boodschapper, verkondig hetgeen u van uw Heer is geopenbaard en indien gij dat niet doet, dan heb je Zijn boodschap niet overgebracht. God zal u tegen de mensen beschermen. Voorzeker, God leidt het ongelovige volk niet”. (Soera Al Maideh, 67)
Dit vers is geopenbaard bij Ghadier khum, na de laatste bedevaart van de Profeet (s), tijdens de laatste preek van de Profeet (s). De Profeet kreeg de opdracht te verkondigen wat hem was opgedragen, omdat hij proefde dat de mensen dit niet zouden accepteren: “Ik heb onder jullie achtergelaten de twee zuilen: de Koran en Ahlal Bait. Wanneer jullie aan deze vasthouden zullen jullie nooit afdwalen. Zij zullen nooit van elkaar gescheiden zijn”.
In Ghadier: “Van wie ik de leider was, Ali is zijn leider. O Allah heb lief wie hem lief heeft, en wordt vijand van zijn vijand”. Na deze woorden werd het volgende vers geopenbaard: “Nu heb Ik uw godsdienst voor u vervolmaakt, Mijn gunst aan u voltooit en de Islam voor u als godsdienst gekozen”. (Soera Al Maideh, 3)
Dit bewijst dat de Imameh een onderdeel is van de Islam, een zuil van de Islam. Zonder deze zuil is de Islam niet compleet! Ook heeft de Profeet verschillende overlevering die bewijzen dat Imam Ali zijn opvolger moet zijn: “Ali jij bent voor mij als Haroen was voor Musa, alleen is er geen Profeet na mij”. Wijzend naar Ali (as): “Dit is mijn broeder en mijn opvolger, dus luister naar hem en gehoorzaam”. Allah (s.w.t) maakt het duidelijk dat de Imamschap niet eindigt bij Imam Ali, maar uitgaat naar de Ahl Bait (huisgenoten) van de Profeet (vzmh):“O Ahlal Bait (huisgenoten), God wenst alleen onreinheid van u te verwijderen, en u schoon en zuiver te maken”. (Soera Al Ahzaab, 33)
Door dit vers is het duidelijk dat de Ahlalbait feilloos zijn gemaakt door Allah (swt) en hierdoor de enigen die geschikt zijn voor Imamschap. Wij geloven dat de opeenvolgende Imams twaalf zijn. Zij zijn allen uit het nageslacht van de Profeet Mohammed (s), die uit het nageslacht van Profeet Ibrahim komen: “Of benijden zij de mensen om hetgeen God hun vanuit Zijn overvloed heeft gegeven? Waarlijk, Wij gaven aan de kinderen van Abraham het Boek en de Wijsheid en Wij gaven hun ook een groot koninkrijk”. (Soera Al Nisaa, 54).
De twaalf Imams zijn:
1. Imam Ali Al-Ameeril Mo’mineen (a)
2. Imam Hasan Al-Mujtaba (a)
3. Imam Hussain As-Shaheed (a)
4. Imam Zain-ul-Abideeen (a)
5. Imam Muhammad Al-Baqir (a)
6. Imam Ja’far As-Saadiq (a)
7. Imam Musa Al-Kazim (a)
8. Imam Ali Ar-Reza (a)
9. Imam Muhammad At-Taqi (a)
10. Imam Ali An-Naqi (a)
11. Imam Hasan Al-Askari (a)
12. Imam Muhammad Al-Mahdi (a)
Eeuwigheid
Wij geloven dat de Imamschap altijd bestaat, zoals duidelijk gemaakt in het eerste hoofdstuk. Dit betekent dat Imamschap ook aanwezig is wanneer de Imam niet tussen de mensen is. Imam Al-Mahdi is onze laatste Imam en hij voor ons niet zichtbaar. Hij leeft echter wel en is onze Imam, diegene die wij gehoorzamen. Het is nu niet mogelijk om in het leven en afwezigheid van Imam Mahdi in te gaan, daar is een apart onderzoek voor nodig. Het is echter wel zo dat wij deze Imam moeten volgen. Het voorbeeld van de Profeet Musa, ook hij was afwezig voor 40 dagen, maar bleef de Profeet van de mensen van Israël. Ook onze Profeet (s) tijdens de Meradj was afwezig, maar was wel de leidinggevende Profeet.
Tijdens de afwezigheid van Imam Al Mahdi moeten wij ons met de vragen richten naar de Maredja’a. Deze geleerden moeten bepaalde fases en studies op zeer hoog niveau hebben afgemaakt in de theologische leer van Ahlalbait. Deze universiteiten zijn opgericht door onze Imams, en hun inhoud werd toen al vorm gegeven.
Hierdoor zijn deze mensen uiterst geschikt om ons op religieus gebied te leiden. Zij baseren hun uitspraken slechts op de vertaling van de Koran, zoals overgeleverd door onze Profeet en de Imams. Wij zijn in ieder geval verplicht tot het opvolgen van de Imams in al hun bevelen en woorden, ook al zijn deze voor ons onlogisch. Zij bezitten de volledige kennis die wij niet hebben. Imam Al-Mahdi heeft ons opgedragen om deze Maredja’a als leiders te zien in ons dagelijks leven. Voorbeelden van deze Maradjia zijn Ayatollah Al-Sistani en Ayatollah Khamanei. Meer over dit onderwerp lees dit artikel over het volgen van een Mujtahid.
Samenvatting
Samenvattend zijn Imams opvolgers van de Profeet, met dezelfde functies. Zij staan niet in contact met Allah (swt) en daarom zijn zij geen Profeten, hoewel Profeten wel Imams (kunnen) zijn. Een Imam moet aan een aantal eisen voldoen: Hij moet feilloos zijn, gekozen door Allah (swt) en de Imamschap is altijd en eeuwig. De functies van de Imam, religieuze en politieke leiderschap, zijn een onderdeel van de Imamschap. Het is dus niet zo dat pas wanneer door de mensen is erkend dat hij de religieuze en politieke leider is, hij Imam wordt.
Imams zijn gekozen door Allah (s.w.t) en moeten voor moslims de functies vervullen, ook al worden ze niet door de meesten erkend. Het voorbeeld van Imam Hassan en Imam Hussain is hier van toepassing. De Khalifaat was niet in hun handen, maar toch waren zij de legitieme Imams, en niemand anders.
Betekenis van Imams voor ons
Imams zijn feilloze mensen die het woord van Allah tot in de kleinste details uitoefen en prediken. Zij zijn volmaakt en zijn het voorbeeld voor niet allen iedere moslim, maar voor alle mensen op aarde. Hun gedragingen en gezegdes kunnen we gebruiken tijdens ons leven, ons gedrag, ons handelen, sociale contacten et cetera. Een klein voorbeeld is de spreuk van Imam Ali (a) die ons helpt om te begrijpen hoe wij om moeten gaan met niet moslims in deze maatschappij: “De mensen zijn twee: of een broeder in godsdienst, of een gelijke in mensheid.” Er zijn vele wijze lessen te behalen uit het leven van de Imams die wij kunnen gebruiken om ons doel tot in volmaaktheid te volbrengen: het aanbidden van Allah (swt). Met deze geweldige Imams als steunpunt kunnen wij inderdaad heel dicht komen bij de volmaaktheid die Allah (swt) voor ons ziet.