In de naam van Allah, de Barmhartige de Genadevolle

In de maand Muharram, 61 na Hijra, vond er bij de rivier Eufraat in Irak een verschrikkelijke tragedie plaats. Vanuit historisch perspectief leken deze dagen onbelangrijk en niet relevant. Een groot leger, dat gestuurd werd door het Umayyad-regime, omsingelde een groep van minder dan honderd mensen en zetten hun onder druk om ze loyaliteit te laten zweren aan de leider van die tijd en onderwierpen aan zijn autoriteit. Toen de mensen van deze kleine groep weigerden loyaliteit te zweren en zich over te geven, vond er een hevige strijd plaats.

De duur van de gebeurtenis was kort van aard. Het duurde minder dan een dagdeel en alle personen van die kleine groep werden vermoord. Zoals honderden vergelijkbare en belangrijkere gebeurtenissen die gebeurden in de geschiedenis, zou ook deze gebeurtenis opgenomen worden in de geschiedenis en na verloop van tijd vergeten worden.

De dagelijkse gang van zaken veranderde niet voor de moslims door deze tragedie en iedereen hield zich bezig met hun dagelijkse bezigheden. De Islamitische zakenmannen waren druk bezig met hun beroepen. De moskeeën werden zoals altijd druk bezocht. De Islamitische predikers spraken vanuit de preekstoel over het ongeoorloofde en het geoorloofde, Paradijs en Hel, spirituele beloning en straf en andere religieuze zaken. Het enige waar ze niet over spraken was deze gebeurtenis die blijkbaar vergankelijk was en geen effect veroorzaakt had. Het was alleen de organisatie van het kalifaat die deze gebeurtenis in verschillende Islamitische gebieden kenbaar maakte, maar dan wel op een korte en dubbelzinnige manier. Dit werd gedaan om de volgende twee redenen: ten eerste, de mensen dienden te weten te komen over de leiders van de beweging die tegen de regering waren, vermoord werden, en dat zij hiervan moesten leren, zodat in de toekomst dergelijke opstanden niet plaats zouden vinden. Ten tweede, het kalifaat (leiderschap) liet zichzelf als onschuldig bestempelen en de leiders van de beweging moesten als avontuurlijk en vals gezien worden. Hussein (a) bin Ali was de leider van de opstand en werd geïntroduceerd als iemand die tegen de waarheid en een leugenaar was.

In de naam van Allah, de meest Barmhartige de meest Genadevolle

Moge Allah jullie beloningen verdubbelen voor het rouwen om Imam Hussein (a) en zijn familie



Wat is er na Ashura gebeurd?

De tenten werden afgebrand en de vrouwen en kinderen werden beestachtig achterna gerend. Iedereen werd in touwen gebonden en vervolgens werden ze naar de gouverneur van al Kufa (Obeid ibn Ziyaad) gebracht. De hoofden van Imam Hussein (a) zijn familieleden en de metgezellen werden tentoon gesteld. In Kufa sprak Zaynab (a) de bewoners van Kufa toe. Ze huilde en zei: "Ons om hulp vragen en vervolgens ons weer in de steek laten".

Zaynab (a) zei: "O mensen van kufa! O verraders! O zondaars! Nu huilen jullie ? Moge Allah de stroom van jullie tranen nooit verminderen en moge jullie harten voor altijd met verdriet branden! Nu huilen jullie voor mijn broer? O mensen van Kufa! Weten jullie welk deel jullie van Mohammad hebben weggesneden en wiens bloed jullie vergoten hebben en welke heiligheid jullie overtreden hebben?"

Imam Sajjad (a) in het hof van ibn-e-Ziad (burgemeester van Kufa)

Inachtneming van de rapporten van de ambtenaren over de opschudding en het verstoren van de stad Kufa, heeft ibn-e-Ziad opdracht gegeven dat zij (de Gevangenen) zo spoedig mogelijk naar het hof moeten worden gebracht. De gemene, onaangename en opzichtige zoon van Ziad hield een grote bijeenkomst met de aanwezigheid van alle edele, kenbare hoogwaardigheidsbekleders van Kufa om zo met zijn macht te pronken. Hij bedreigde en schrikte hen af zodat zij voortaan niet de moed kregen om een woord te spreken. Anderen zouden moeten weten dat als iemand zich verzet, hij hetzelfde lot zou krijgen. 

Aldus werden de (familieleden) van Imam Hussain (a) binnengebracht en aldaar werden ze aanschouwd door de menigte. De aanwezigen bekeken hen met verbazing; geen van hen besteedde nog aandacht aan ibn-e-Ziad, de moordenaar van Kufa.

De zoon van Ziad werd woedend en wou minachting aan hen tonen, maar hij durfde het niet. Imam Sajjad (a) zei tegen hem: "Oh, de zoon van Ziad! Vandaag zit u op de stoel en de troon van de Macht en de zonen van de Profeet (s) bevinden zich vóór u. Denk niet dat u enige waarde kent in onze ogen".

Deze woorden bleken zo efficiënt dat de heerser van Kufa hierdoor overweldigd werd en zijn verstand verlies, waarop hij vuile taal gebruikte en hen bedreigde. Daarna gaf hij de opdracht dat Imam Sajjad (a) wordt gedood, maar wegens de ophef en het geschreeuw van de gevangenen en het bezwaar van de aanwezigen onthield hij zich hiervan. Maar de Imam (a) richtte zich naar hem en zei: "U doet me schrikken van de dood. U moet weten dat gedood worden onze gewoonte is en het martelaarschap onze adel en generositeit."

In de naam van Allah, de Barmhartige de Genadevolle

Hieronder zijn alle vragen te vinden die door jongeren gesteld zijn betreffende het leven. Heb je zelf een vraag wat hier niet tussen staat? Mail ons:  Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

#1 Hoe zit het met het boze oog? Wat kun je er tegen doen?

Velen bezitten in meer of mindere mate de eigenschappen van de boze oog. Zolang deze eigenschappen niet tot uiting komen is het geen probleem. 

Koran (113,5): En van het kwade van de benijder wanneer deze benijdt.

De benijder wordt dus tot het kwade beschouwd wanneer deze benijdt. Mocht je bij jezelf gevoelens ervaren die toegerekend kunnen worden tot het benijden van iemand, dan is het belangrijk om controle te hebben over deze negatieve gevoelens en niet tot uiting te brengen zodat je niet tot de kwaden wordt beschouwd.

Het benijden is een eigenschap van de ongelovigen. De ongelovigen benijdden de Profeet (s) en probeerden deze tot uiting te brengen (boze oog). Koran is hier getuige van;

Koran (68,51):  En de ongelovigen wanneer zij het vermaan horen willen u met hun blikken gaarne ten val brengen 

Het belangrijkste is om bij een boze oog (van jou zelf of anderen) toevlucht te zoeken bij Allah;

Koran Soerat 114, al-Naas:

Zeg: "Ik zoek mijn toevlucht bij de Heer der mensen, De Koning der mensen, De God der mensen. Opdat Hij mij bevrijde van het kwade der inblazingen van de duivel. Die in het hart der mensen fluistert. Vanuit het midden der djinn en mensen."

#2 Ik twijfel veel tijdens mijn daden. Hoe zit het hiermee?