Imam Hussein (a) - Ahlalbait Jongeren

In de naam van Allah, de Barmhartige de Genadevolle

Biografie

Naam: Hussein (a.s)

Titel: Sayyid ash-Shuhada (de Heer der Martelaren)

Bijnaam (Kunyah): Abu Abdillah

Geboortedag en -plaats: 3 Sha’ban, 4de jaar na de Hijrah2,626 na Chr.; Medina

Vader:Imam Ali (a.s), zoon van Abu Talib (a.s)

Moeder:Fatima (a.s), dochter van Mohammed (v.z.m.h), de Profeet van de Islam

Overlijdensdag en -plaats:10 Muharram (Ashura), 61ste jaar na de Hijrah,circa 681 na Chr.; Karbala

Begraafplaats: Karbala, Irak
Wie is Imam Hussein (a.s)?

Hussein (a.s) is de derde Imam (leider) van de moslims en tevens de kleinzoon van de Profeet Mohammed (v.z.m.h). Zijn vader is Imam Ali (a.s) en zijn moeder Fatima al-Zahra (a.s), de dochter van de Profeet (v.z.m.h). Met zijn vader, moeder en zijn broer Imam Hassan (a.s) behoort hij tot de Ahl al-Bait (huisgenoten) van de Profeet (v.z.m.h), waarover Allah in de Koran zegt:

“O Ahl al-Bait, Allah wenst slechts onreinheid van u te verwijderen, en u schoon en zuiver te maken”(al-Ahzab, 33)

Tevens heeft de Profeet (v.z.m.h) over zijn Ahl al-Bait en Imam Hussein (a) gezegd:

“Voorwaar, Ik laat onder jullie ‘twee waardevolle dingen’ (saqalayn) achter: het Boek van Allah en mijn nageslacht, mijn Ahl al-Bait. Wanneer jullie vasthouden aan deze twee, zullen jullie na mij nooit afdwalen. Voorwaar, deze twee zullen nooit van elkaar scheiden tot ze bij mij terugkomen naast de Vijver.”

“Hussein behoort tot mij en ik behoor tot Hussein. Allah heeft degene lief die Hussein lief heeft.”

“Hassan en Hussein zijn de twee heren van de jongeren van het paradijs”

Van Medina naar Mekka

Yazid, zoon van Mu’awiyah, kwam in het zestigste jaar na de Hijrah, onterecht aan het hoofd van de Islamitische gemeenschap. Hij was iemand die zich niets aantrok van de wetten van Allah en verrichtte zijn slechte en duivelse daden in het openbaar.8 Het voortbestaan van de Islam kwam met zo een leider in gevaar. Imam Hussein (a.s) zei daarom ook:“Er moet afscheid genomen worden van de Islam, wanneer de ‘Ummah’ (Islamitische Gemeenschap) in handen komt van een heerser zoals Yazid.”Yazid wilde nadat hij zijn vader als staatshoofd opvolgde, dat Hussein (a) hem als de leider van de moslims erkende. Zo niet, dan zou Yazid hem laten vermoorden. Imam Hussein (a.s), die in Medina was, zei hierop tegen Yazid’s vertegenwoordiger:“Iemand als ik erkent het leiderschap niet van iemand als hem (Yazid)…”Omdat er in Medina een gevaarlijke en onzekere toestand heerste, besloot de Imam (a.s) om met zijn familie en metgezellen de stad van zijn grootvader te verlaten en naar de heilige stad Mekka te gaan, en daar de Hajj te verrichten (de rituele bedevaart).
Verzet en Opstand

Uiteindelijk begon op de tiende dag van de maand Muharram, de dag genaamd “Ashura”, de aanval door Omar ibn Sa’d en zijn leger van 30.000 man. Imam Hussein (a) en zijn trouwe metgezellen, bestaande uit een groep van minder dan 100 man, streden als dappere strijders tegen het leger van het kwaad. De plaatsen van zijn strijders bleven leeg nadat ze martelaar werden, maar de vijand wist steeds de eigen lege plekken op te vullen.

Nadat Hussein’s metgezellen allemaal als martelaar gestorven waren, kwam zijn familie aan de beurt om te sterven op de weg van Allah. De eerste van hen was zijn eigen zoon, Ali al-Akbar. Ook de kinderen van Imam Ali (a.s), Imam Hassan (a.s) en andere verwanten van de Profeet (v.z.m.h) werden martelaar. Zelfs de jongsten van Hussein’s familie werden vermoord, onder wie zijn zuigeling van zes maanden oud. Als laatst werd zijn trouwe broer en vlaggendrager Abbas om het leven gebracht, toen hij water wilde halen voor het kamp van Hussein (a.s).Uiteindelijk bleef Imam Hussein (a.s) zonder enige hulp over. Hij was gewond, had dorst en had voor zijn eigen ogen zijn dierbaren zien sterven; Ook wist hij dat zijn familie na hem gevangen genomen zou worden. Zonder enige angst bleef hij strijden totdat hij uiteindelijk door een overmacht van soldaten werd vermoord. Vrede zij met hem…
Kufa en Damascus

Nadat Imam Hussein (a.s) was ‘onthoofd’, werden de tenten van zijn kamp in brand gestoken. Zijn familieleden (grotendeels bestaand uit vrouwen en kinderen) werden als krijgsgevangenen meegenomen en op een onmenselijke wijze mishandeld. Hussein’s zoon en plaatsvervanger, Imam Sajjad (a), die zich ook onder hen bevond, leed die dagen aan een ernstige ziekte en was niet in staat om zich te verdedigen.Yazid en zijn handlangers dachten dat zij de overwinnaars van Karbala waren. Maar nadat de krijgsgevangenen naar Kufa en vervolgens naar Damascus werden gebracht (waar Yazid zich bevond), bleek Imam Hussein (a) de ware overwinnaar te zijn.De ‘preken’ van onder andere Hussein’s zuster Zainab (a) en Imam Sajjad (a) in Kufa en Damascus, leidden ertoe dat de moslims doorkregen wat voor misdaad Yazid had begaan: hij had de kleinzoon van de Profeet van de Islam (s) vermoord! Dit nieuws verspreidde zich in de Islamitische gemeenschap en zorgde voor haat jegens Yazid en zijn familie (Bani Umayyah), die de macht in handen hadden. Hun regime werd door de opstand van het volk zwakker en ging uiteindelijk ten onder.
Herdenken

De moslims van wiens harten zijn gevuld met de liefde voor de Profeet (s) en zijn Ahl al-Bait, herdenken nog altijd op een bewuste en emotionele manier het martelaarschap van Imam Hussein (a), die 1370 jaar geleden in Karbala om het leven werd gebracht. De traditionele rouwbijeenkomsten worden in de maand Muharram gehouden. Het hoogtepunt van deze bijeenkomsten vindt plaats op de tiende van deze maand, de dag Ashura.Deze rouwprocessen gaan na Muharram door tijdens de opvolgende maand Safar. Op de twintigste dag van die maand, wordt het bezoek aan het graf van Imam Hussein (a) herdacht; Zainab (a), Imam Sajjad (a) en hun andere verwanten die naar Kufa en Damascus waren gebracht, bezochten op deze dag het graf van hun geliefde Imam, die 40 dagen daarvoor op de weg van Allah martelaar was geworden. Deze dag die bekend staat als “Arba’in”, is ook een belangrijke mijlpaal in de herdenking van Imam Hussein (a).Naast deze twee rouwmaanden, wordt de herdenking van de tragedie van Karbala het hele jaar door op verscheidene manieren in leven gehouden. Wat opvalt is het feit dat deze herdenkingen ieder jaar aan kracht winnen.

Al deze rouwceremonies en herdenkingen roepen bij veel mensen de volgende vragen op: “Waarom wordt Imam Hussein (a) en zijn martelaarschap, elk jaar zo groots herdacht? En waarom rouwen mensen nog op een bewuste, emotionele en levendige wijze over een tragedie die zich bijna 14 eeuw terug heeft voorgedaan?” Het antwoord op deze vragen is simpel.

In alle samenlevingen is het gebruikelijk om historische personen die belangrijke diensten hebben bewezen aan de maatschappij, te eren en te herdenken. Naast het feit dat dit een soort dankbetuiging is aan hen, heeft het ook een boodschap voor de mensen nu.

Belangrijke gebeurtenissen uit de geschiedenis waar deze personages een grote rol in hadden, kunnen namelijk van groot invloed zijn voor en zelfs de vormgeving van de toekomst. Des te meer als het om een uiterst belangrijke en leerzame gebeurtenis gaat, die positieve invloeden heeft gehad in de geschiedenis.

Het in ere houden van deze herinneringen kan ertoe leiden dat ook vandaag de dag van de invloeden ervan geprofiteerd kan worden. Sterker nog, het zorgt ervoor dat deze gunstige invloeden blijven voortbestaan. Van belang hierbij is wel dat voor ogen wordt gehouden dat het niet bij herdenken blijft. De persoon die herdacht wordt had een ideologie en handelde volgens deze. Zo zullen dus ook de herdenkers deze persoon in hun leven als voorbeeld moeten nemen.
Waarom Hussein (a)?

“Wat maakt Imam Hussein (a) zo bijzonder, dat hij zoveel aandacht verdient van de moslims?”Allereerst is Imam Hussein (a) één van de rechtgeleide Imams, die de moslims leiden op het pad van Allah en de Profeet Mohammed (s). Zijn leven is een voorbeeld voor iedereen, want de weg van de Ahl al-Bait, is de weg van de heilige Koran.Met het herdenken van Hussein, willen zijn volgelingen dus als het ware de weg van de Islam voortzetten.Ten tweede is het liefhebben van de Ahl al-Bait, een plicht van elke moslim. Door het in ere houden van Hussein (a), uiten moslims hun liefde voor hem en vervullen hiermee de plicht die van hen wordt geëist:“Zeg: ‘Ik vraag u geen loon voor (mijn prediking), behalve liefde voor verwanten.’” – (al-Shura, 23)“Hassan en Hussein zijn mijn kinderen; wie hen lief heeft, heeft mij lief; En Allah heeft degene lief, die mij lief heeft. En Allah brengt degene die Hij lief heeft, het paradijs binnen. En wie een afkeer heeft van hen, heeft een afkeer van mij; En Allah heeft een afkeer van degene, die een afkeer heeft van mij. En Allah brengt degene van wie Hij een afkeer heeft, het vuur binnen. (De Profeet Mohammed -s-)14Ten derde heeft Imam Hussein (a.s) met zijn opstand, de Islam en zo de moslims van de ondergang gered. Met een leider als Yazid zou de Islam niet lang voortbestaan. De Imam (a) offerde zijn leven op, zodat het geloof van zijn grootvader in leven bleef. Door het in ere houden van Hussein (a), proberen moslims dus hun religie in stand te houden en te voorkomen dat zij afwijken van het rechte pad.Ten vierde is de tragedie van Karbala, een gebeurtenis waar men veel van kan leren. Het in leven houden van de herdenking van de tragedie draagt bij aan het verrijken van de kennis van de moslims over de Islam en het overbrengen van de Islamitische waarden aan de volgende generaties. Een andere reden waarom Imam Hussein (a) nog steeds met zoveel emotie en in volle bewustheid wordt herdacht, is de inspiratie die geput wordt uit de manier waarop hij in opstand kwam en zich verzette. Imam Hussein (a) weigerde een tiran als Yazid te erkennen als de leider van de moslims. Met een klein groepje van rond de 100 man, kwam hij in verzet tegen een groot dictatoriaal regime. Het gehoorzamen van een onderdrukker was in zijn ogen niet acceptabel. Daarom zei hij ook dat eervol sterven, beter is dan het leven in vernedering.

Deze opstand bracht hem en zijn volgelingen, tegenover een groot leger van 30.000 soldaten. Dit was voor deze kleine groep geen reden om zich over te geven aan het onrecht. Zelfs toen ze in de hitte van Karbala van water werden onthouden, gaven ze het niet op en bleven ze vastberaden. Toen de strijd begon, vochten ze dapper en zonder enige angst tegen de vijand. Ze hadden besloten om alles wat ze voor lief hadden op te offeren op de weg van Allah, zelfs hun eigen leven. Ze stonden oog in oog met de dood; de dood die hen naar een nieuw en beter leven zou brengen. Uiteindelijk leidde deze opstand ertoe dat Hussein en zijn trouwe metgezellen naast de Eufraat dorstig om het leven werden gebracht. De moslims leren van Imam Hussein (a) om zich nooit aan tirannen als Yazid over te geven en om te strijden tegen elk soort van onrecht, tot op de dag dat de wereld met rechtvaardigheid zal worden geregeerd. Met slogans zoals “elke dag is Ashura, en overal is Karbala”, maken zij duidelijk dat het verzet van Imam Hussein (a) altijd en overal ter wereld voort zal duren. Met het herdenken van “de Heer der Martelaren”, houden ze dit verzet in leven. “En zegt niet van degenen, die voor Allah’s zaak zijn gedood, dat zij dood zijn – neen, zij leven, maar gij beseft het niet.” (al-Baqara, 154)
Eindnoten en bronnen

1 “(a)” is de afkorting van “alayhissalam of alayhassalam”, wat staat voor “vrede zij met hem/haar”.

2 Hijrah: Begin van de Islamitische jaartelling (622 na Chr.).

3 “(s)” is de afkorting van “sallallahu alayhi wa âlih”, wat staat voor “moge Allah hem en zijn familie (Ahl al-Bait) zegenen”.

4 Hussein (a) is de derde van de “Twaalf Imams” die de plaatsvervangers van de Profeet Mohammed (s) zijn in het leiden van de moslims.

5 Sunan al-Tirmizi, vol. 5, pag. 329

6 Mustadrak ‘ala al-Sahihain, vol. 3, pag. 166

7 Sunan al-Tirmizi, vol. 2, pag. 306-307

8 Yazid stond bekend om onder andere het drinken van alcohol en het vermoorden van onschuldige mensen en het naar eigen zin gebruiken van de schatkist van de staat.

9 De Sunnah van de Profeet (s): Alle gezegden, handelingen en stilzwijgende goedkeuringen van de Profeet (s).

10 Met “hervorming” wordt hier bedoeld: verandering aanbrengen in de verdorven en slechte toestand waarin de Islamitische gemeenschap was beland na de Profeet (s).

11 Hurr kreeg later spijt van zijn daden en sloot zich aan bij Hussein (a), evenals een ander groepje van de vijand.

12 Muharram: Eerste maand van de Islamitische kalender.

13 Zie: “Wie is Imam Hussein (a)?” (“Voorwaar, ik laat onder jullie ‘twee waardevolle dingen achter’…”).

14 Sunan al-Tirmizi, vol. 2, pag. 240 en 307

Imam Hussein (a) in het kort

De Imam was een zeer geliefde kleinzoon van de Profeet Mohammed (s). Zodra hij hoorde van de geboorte van zijn kleinzoon rende hij naar het huis van Fatima (a) en riep meteen: “breng mijn zoon naar mij!”. Asma kwam met Imam Hussein (a) naar de profeet, hij kuste hem, bedekte hem met een witte doek en las de adhan, het gebedsoproep, in zijn rechteroor en de iqama, vervolg van het gebedsoproep, in zijn linker. Vol blijdschap was de Profeet, maar ook verdriet had hij. Hij wist wat er met deze Heilige Imam zou gebeuren in Karbala en kon zijn tranen niet bedwingen.
Imam Hussein (a) heeft een belangrijke positie in de Islam die slechts enkelen, de Imams, zouden kunnen bereiken.
Imam Hussein (a) werd door de Profeet meegenomen in de “mubahala”. Mubahala is wanneer personen die een mening hebben en geloven dat dit de waarheid is, terwijl zij de ander niet kunnen overtuigen. Zij bidden dan tot Allah (swt) om een vloek uit te brengen over degenen die liegt, of de onjuiste mening heeft. Bij dit gebeuren worden de beste mensen van het land uitgekozen deze mubahala te doen.
Dit voorval werd beschreven door Allah (swt) in Al-Imraan, vers 61:
“Zou men nu met u over hem redetwisten, nadat de kennis tot u gekomen is, zeg dan: “Kom, laat ons onze kinderen en uw kinderen en onze vrouwen en uw vrouwen en ons volk en uw volk roepen; laat ons daarna vurig bidden en de vloek van God roepen over degenen, die liegen.”
Onze kinderen in deze vers is een verwijzing naar de Imams Hassan (a) en Hussein (a). Bovendien is Imam Hussein (a) een van de vijf die onder de deken van Profeet (s) zaten en Allah (swt) zijn zegeningen heeft gegeven. Zij werden allen onfeilbaar en heilig gemaakt. Dit is bekend in de Hadith Kisaa.
Ook heeft de Profeet duidelijk gemaakt aan de hele wereld dat Imam Hussein (a) een Imam is die gehoord en gehoorzaamd moest worden:
“Hassan en Hussein zijn Imams, in vrede en in strijd”. Dit is duidelijk dat wanneer de Imams kiezen ten strijde te gaan, iedereen met hen moet strijden, en als zij kiezen om niet ten strijde te gaan iedereen dit dient te gehoorzamen.
“Moge Allah liefhebben wie Hussein (a) lief heeft” is een andere uitspraak van de Profeet om duidelijk te maken aan de hele wereld, en de moslims in het bijzonder, hoe belangrijk Imam Hussein (a) is voor de gehele wereld.

Imam Hussein en Gabriel
De Profeet hield zo veel van Imam Hussein (a) dat het huilen van de Imam de Profeet verdriet deed. Zo kwam hij op een dag langs het huis van Fatima (a) en hoorde Imam Hussein (a) huilen, hij kwam binnen en zei tegen Fatima (a): “ O Fatima, weet jij niet dat het huilen van mijn zoon mij pijn doet?”.
Fatima (a) was een huisvrouw als geen ander, zij had geen hulp thuis en zij moest zeer veel tijd en moeite besteden in het huishouden en het opvoeden van de kinderen.
Op een dag hoorden de mensen Imam Hussein (a) huilen zonder te stoppen. Fatima (a) was bezig met andere dingen en vroeg Allah (swt) om hulp. Zij werd zo moe dat zij op haar plaats in slaap viel. Maar ook op dat moment bewoog de wieg van Imam Hussein (a), zodat hij stopte met huilen. Imam Ali (a) kwam binnen en zag de wieg bewegen, zonder dat er iemand bij stond. Hij vertelde dit aan de Profeet (s), waarop de Profeet antwoordde: “Het de heilige geest Gabriel die de wieg van mijn zoon bewoog”. Het is Gabriel die de wieg van deze geweldige Imam bewoog, nogmaals een bewijs van zijn grootheid.
Imam Hussein (a) en Islam
Het is de Profeet (s) die zei: “ Hussein is van mij, en ik ben van Hussein”. Dat Imam Hussein (a) van de Profeet is, dat is duidelijk. Maar dat de Profeet van Imam Hussein (a) is, is vreemd. Maar niet als je bedenkt dat Imam Hussein (a) de redder is van Islam.
Het is niet voor niets dat de Profeet deze uitspraken doet over de Imam. Deze imam heeft een bijzondere waarde aan de Islam gegeven, sterker nog: deze imam is de reden dat de Islam nog bestaat.
De Imam besloot om met zijn familie te reizen naar Kufa, om tegen de onrechtvaardige leider van dat moment, Yazeed, op te komen. Hij was de leider van de moslims die openlijk wijn dronk, die openlijk alles deed wat Haram was en veel verbood van de halal van Allah (swt). Hij was het die de Islam ontkende toen hij zei: “ Er is geen bericht gekomen en geen engel is neergezonden!”. Hij doelde hiermee op de Islam als bericht en Gabriel als de engel naar de Profeet.
De Imam wist wat er gebeuren zal in Karbala, hij wist dat er een tragedie zou komen, maar hij besloot toch om te gaan. In Karbala was er een strijd van 73 tegen honderdduizenden strijders. Een ongelijke strijd waarin rechtvaardigheid in de minderheid stond.
Op een brute en ongekend gewelddadige wijze werd de kleinzoon van de Profeet, samen met zijn familie vermoord. Maar wie was de winnaar van deze strijd? Het was de Islam, het was Imam Hussein (a).
In tegenstelling tot wat Yazeed had gepland keerden de moslims tegen hem. Hij werd gezien als de moordenaar van de kleinzoon van de profeet, als de moordenaar van rechtvaardigheid. En zo keerden de moslims zich naar Imam Ali al-Sajjad (a), de zoon van Imam Hussein)) en naar Zainab (a). Zo kon de Islam weer terugkomen naar de waarheid, naar de leer van de Profeet en zijn Ahlalbait. Zo bleef de Islam behouden, en kon de onrechtvaardigheid niet zijn gang gaan in de Islam. Daarom is de Profeet van Imam Hussein (a): de Profeet leefde voor en van de Islam, en het is Imam Hussein (a) die zorgde dat de Islam bleef bestaan, en dus dat onze Profeet bleef bestaan!
Het is een plicht aan ons om Imam Hussein (a) lief te hebben en hem te koesteren, en vooral van zijn lessen te leren.
Ik noem hier een paar: Vrijgevigheid, goede manieren, geduld…
Vrijgevigheid
Op een dag kwam de Imam zijn tuin binnen en zag de tuinder zitten. De Imam wilde zien wat de tuinder zou doen en ging zitten zodat hij niet werd gezien. De tuinder at een brood en gaf daarvan de helft aan een hond die de tuin bewaakte. Daarna bad hij tot Allah (swt) om zijn heer (de Imam) te zegenen. De Imam riep hem, waarop de tuinder zich verontschuldigde dat hij niet aan het werk was. De Imam vroeg hem waarom hij de hond de helft van zijn brood at. De tuinder antwoordde: ” Hij heeft honger en keek mij zo aan, dat ik het niet kon uitstaan om ook hem te voeden. Bovendien beschermt hij uw tuin en ik tuinier, dus kreeg hij de helft van mijn eten”. De Imam was zo verheugd dat hij hem zijn vrijheid gunde en de gehele tuin aan hem schonk.
In deze tijd zijn vele miljoenen mensen die honger lijden, zijn er velen die hulp nodig hebben, zijn er velen die minder hebben dan wij. De Islam leert ons om vrijgevig te zijn, om anderen te helpen en zo haat, armoede en oorlog te verbannen uit de wereld.
Goede manieren
De Imam was zoals de Profeet bekend om zijn goede manieren. Zo kwam een van zijn werksters binnen en groette hem met een bos bloemen. Hij antwoordde haar met een begroeting en zei: “Jij bent vrij (je mag gaan en doen wat jij wil, je bent geen werkster meer van mij)”. De vrouw was verheugd, dankte hem en liep weg.
Een van zijn metgezellen vroeg hem hoe het kan dat zij hem een bloem aanbiedt en hij aan haar de vrijheid geeft. Hij antwoordde: “Allah heeft ons dit geleerd” . In de koran: “En wanneer gij met een groet wordt begroet, groet dan terug met een betere groet, of geeft deze althans terug. Voorzeker, God houdt rekening met alle dingen”. (Al-nisaa 86)
Broeders en zusters het is aan ons om de goede manieren te hebben en deze bij iedereen toe te passen. Dit is hoe de Islam ons heeft opgevoed, en hoe onze Imams ons willen hebben. Aardig, vriendelijk, behulpzaam. We moeten bij onszelf nagaan hoe wij omgaan met onze medemensen, vrienden, familie en vooral ouders!
Geduld
Er is geen groter geduld dan de geduld van Imam Hussein (a) en zijn familie! Vooral hier in deze landen hebben we dat nodig. Hoe vaak komen we situaties tegen waar we niet “kunnen” bidden, waar we uit moeten kijken dat mensen ons niet zien etc. Bidden is verplicht en je kan altijd bidden! Het gaat erom wat we meer waarde geven, is dat ons imago bij mensen, of is dat de wil van Allah (swt). Ik ga wel mee met vrienden naar feesten, je weet toch ik moet wel integreren, ik ga niet drinken of dansen. Etc. Allemaal vormen van beproeving en daar moeten we op voorbereid zijn, om het doel te bereiken.
En zolang wij het geduld kunnen opbrengen broeders en zusters, zal Allah (swt) ons helpen alle moeilijkheden door te komen: “Allah is met hen die geduldig zijn!”
En als we kijken naar Karbala dan zien we de grootste voorbeelden van Sabr. Want de vechters die een voor een letterlijk de dood in liepen, alleen om Allah’s (swt) woord hoog te houden, waren trots en zelfverzekerd. Je ziet de drang naar jenna (paradijs) in hun gezichten beschrijft een van de historici. Dat is pas Sabr (geduld)! Ze waren bereid om zo standvastig te zijn in de weg van Allah (swt) dat het zelfs hun leven kostte!
De Imam zag zijn zoons en broers een voor een vermoord worden, maar hij bleef vastberaden in zijn weg voor Allah (swt). Hij besloot om altijd de weg van Allah (swt) te kiezen.
Wie nu broeders en zusters het graf van Imam Hussein (a) bezoekt zal die bezoek nooit vergeten. Het is een ongelooflijke scène als je ziet hoe deze duizenden mensen geld en moeite geven om het graf van deze geweldige Imam te bezoeken. Vrouwen en mannen die huilend voor de deur staan, tientallen kilometers lopend afleggen en rouwrituelen houden. Het is ongelooflijk om te zien hoe de imam zo in de geweten van deze mensen speelt.
Vrede zij met u o Imam Hussein (a), Vrede zij met u O redder van Islam, Vrede zij met u O martelaar der martelaren.
Geschreven door: Waiel