De dood - Ahlalbait Jongeren

In de naam van Allah, de meest Barmhartige de meest Genadevolle

Inleiding

“En toen uw Heer tot de engelen zei: “Ik wil een stedehouder op aarde plaatsen,” zegden zij: “Wilt Gij er iemand plaatsen die er onheil zal stichten en bloed zal vergieten, terwijl wij U verheerlijken met de lof die U toekomt en Uw Heiligheid prijzen,” antwoordde Hij: “Ik weet wat jij niet weet.” (Koran: 2:30)

Nadat Allah (swt) de mens schiep, liet Hij hem niet aan zijn lot achter. Allah (swt) heeft ervoor gezorgd dat ieder mens op aarde in aanraking komt met profeten en boodschappers van Allah (swt), die de taak hadden om Zijn boodschap aan de mensen over te brengen. Sommigen geloofden in deze boodschap, anderen niet.

Wat is Ma’ad?

Ma’ad = terugkeren naar, teruggaan naar.

Ma’ad in de zin van terug laten keren is één van de eigenschappen van Allah (swt). Hij is diegene Die alles heeft gecreëerd en Hij is ook diegene Die alles naar Zich terug zal laten keren.

In de heilige koran zegt Allah (swt): “En Hij is het, Die de schepping voortbrengt en haar daarna herhaalt, dit is gemakkelijk voor Hem” (Koran 30: 27)

De wederkering naar Allah (swt) gebeurt zowel lichamelijk als geestelijk (ziel). Dit houdt in dat bij het aanbreken van de dood en de Dag des Oordeels zowel het lichaam als de ziel van de mens terug zal keren naar Allah (swt). De Dag des Oordeels is een principe van de principes van het geloof (Asoel Al-Dien). Dus geloven in het bestaan van het Hiernamaals is verplicht, evenals het geloven in de eenheid van God en de boodschap van de profeet (s).

Het is verplicht om in deze Dag te geloven, in verband met het begrijpen van het doel van dit leven. Ieder mens heeft een doel in zijn leven. Iedere daad die je verricht, komt voort uit een bepaald doel die je wilt bereiken. Je gaat leren voor je tentamen, omdat je wilt slagen en je diploma wilt halen. Je doel is dus: diploma halen.

Het geloven in het Hiernamaals is dus noodzakelijk zodat je uiteindelijk je doel kunt bereiken. En dat staat ook in de koran:

“ Dacht je, dat Wij u tevergeefs schiepen en dat je niet tot Ons zult worden teruggebracht? Verheven is God, de ware Koning. Er is geen God behalve Hij, de Heer van de aanzienlijke Troon” ( Koran: 23: 115-116). Zonder het bestaan van het Hiernamaals zou het bestaan van de mens onnodig zijn en zou het creëren van de mens door God overbodig zijn. Er zou dan immers sprake zijn van verspilling en chaos. Maar dat is Alhamdolillah niet zo.

De dood

De eerste stap richting de Dag des Oordeels is de dood. Toen Allah (swt) namelijk de mens geschapen heeft, heeft Hij ook de stappen voor hem gezet die een mens moet ondergaan Nadat Allah (swt) de mens heeft geschapen, heeft Hij tevens de stappen uiteengezet die een mens moet ondergaan. Nadat een mens geboren is, dan zal zijn volgende stap de dood zijn.

De dood is een serieuze fase in het leven van een mens. Het is het tijdstip dat bepaalt waarop de mens het leven zal verlaten en als gevolg daarvan zijn handelingen (goed of slecht) tegenover Allah (swt) zal moeten staken De dood beslist dus het einde van het mensenleven en met dit einde worden de resultaten van de daden van de mens vastgesteld. Die resultaten kunnen dan leiden tot de hel of het paradijs; straf of beloning. Er is hierna geen weg terug. Aan de hand van deze resultaten zal het besluit van Allah (swt) bekend worden gemaakt. Dit zal gebeuren op het moment dat de verbinding met dit leven verbroken wordt, de dood.

Imam Sadiq (a) zegt: “de mens zal tijdens zijn bestaan (tussen dit leven en het hiernamaals), duizend stappen ondergaan, waarvan de makkelijkste en de eerste is ‘de dood”.

Kun je nagaan; als de dood de makkelijkste stap is die een mens moet ondergaan, hoe moeilijk de volgende stappen dan zullen zijn. Onze profeet (s) zegt het volgende over de dood: “de dood is een soort Opstanding voor een mens; als een mens dood gaat, dan zal hij zien wat hij goed of fout heeft gedaan’’.

Imam Ali (a) zegt: “de dood is de deur van de dag des oordeels van een mens”. Als iemand namelijk dood gaat, dan zal hij zijn eindbestemming, het paradijs dan wel de hel, kunnen zien.

Doodgaan betekent dat het leven van de mens wordt beëindigd en zijn contact met dit leven totaal wordt verbroken. De mens wordt verplaatst naar de volgende wereld. Voor een mens betekent doodgaan dus alleen maar, verplaatsing, overgaan van de ene wereld naar de andere, van dit leven tot de volgende wereld (barzagh) en dan tot het hiernamaals.

Imam Ali (a) zegt: “Jullie gaan alleen over van de ene fase tot een andere fase en niet meer”.

In de Koran is duidelijk naar voren gebracht, dat de toestand van dood zijn een soort toestand is van slapen. Dit zien we ook terug in het volgende vers: “Allah neemt de zielen van de mensen op wanneer zij sterven en ook van hen die niet sterven tijdens hun slaap. Dan houdt Hij die, die Hij ten dode heeft opgeschreven en zendt de overigen tot een bepaalde tijd (naar het lichaam) terug. Hierin zijn stellig tekenen voor een volk dat nadenkt”. (koran 39 : 41)

Tijdens de slaap gaat de ziel dus naar de barzagh, ofwel naar Allah (swt). Als een mens wakker wordt, dan keert zijn ziel terug naar zijn lichaam. Als zijn ziel bij Allah (swt) blijft, dan is de mens ten dode opgeschreven. Men herinnert zich echter niet veel van wat hij daar allemaal gezien heeft. Zijn zondes maken het beeld voor hem onduidelijk. Zijn ziel is niet rein. Goede gelovigen daarentegen zien allerlei duidelijke dromen met betrekking tot Allah (swt). Alsof het realistische gebeurtenissen zijn. Dit is dus allemaal aan de mens zelf te danken en aan zijn daden.

De dood is dus een overgangsfase van het ene leven naar het andere. Zoals dat ook gezegd wordt in Soera Albaqara (de koe):

“Hij zal u doen sterven en daarna zal Hij u doen herleven en dan zult gij tot Hem worden teruggebracht”. (koran 2: 28)

Als eerste sterft een mens om dit leven te verlaten (door de Engel des Doods), daarna doet Allah (swt) de mens weer herleven voor het barzagh en vervolgens gaat de mens weer dood om daarna naar Allah (swt) terug te keren (naar het hiernamaals). In dit laatste stadium sterft ook de Engel des Doods, zodat Allah (swt) alleen blijft. Dus in totaal sterft een mens twee maal.

Soorten begraafplaatsen

We onderscheiden twee soorten begraafplaatsen: Fiqhi en figuurlijk (woordelijk) Fiqhi is bedoeld voor het lichaam van de mens. Na de dood van de mens spreekt de engel de dode toe en ondervraagt hem een aantal zaken: “Wie is jouw God, wat is jouw godsdienst, wie is jouw Imam en welke is jouw Boek?”

Deze soort begraafplaats is niet bij iedereen aanwezig. Sommige mensen worden gecremeerd na hun dood en anderen verdrinken door een ongeval in het water, waardoor hun lijk niet meer te vinden is. De fiqhi begraafplaats is dus niet noodzakelijkerwijs bij iedereen aanwezig. De tweede soort, de figuurlijke, is echter wel altijd aanwezig. Die is namelijk alleen voor de zielen bestemd. Het is het leven na dit leven, namelijk de Barzagh.

Het lichaam is niet belangrijk in dat leven (Barzagh), want het lichaam ligt begraven. Na een tijdje wordt het omgezet tot aarde, tot voeding of tot bepaalde planten, die dicht bij het graf liggen en vervolgens opgegeten kunnen worden door de wormen.

Fases binnen de dood

1. Aanwezigheid van de Engel des Doods bij de mens: Dit is de eerste fase die doorlopen moet worden, zodat de Engel des Doods de ziel van de mens als het ware uit het lichaam kan trekken. Hierna zal de verbinding met dit leven verbroken worden. Dit moment is het meest angstaanjagende moment, dat een mens ooit mee zal maken!

Imam Zayn Al-abedien (a) (Imam Ali Al-Sajad) zegt: “De meest angstaanjagende en moeilijke UREN voor de mens zijn er drie:

•Wanneer een mens de Engel des Doods ziet;

•Het uur waarin hij uit zijn graf op moet staan (De Dag der Opstanding)

•Het uur wanneer hij tussen de handen van Allah (swt) staat om doorverwezen te worden naar het Paradijs of de Hel”.

De dood is echter niet angstaanjagend, moeilijk of pijnlijk voor de ware gelovigen (momenien), want wanneer de Engel des Doods bij de ware gelovige komt, dan zal hij hem goed nieuws brengen, namelijk dat hij zal sterven en zijn beloning zal ontvangen in het paradijs van de barzagh en dat hij daar verder kan wachten op de Dag der Opstanding, wanneer Allah (swt) zijn belofte na zal komen. In de barzagh wordt de persoon beloond met het paradijs en een ander wordt bestraft met de Hel, zoals Allah (swt) beide partijen heeft beloofd. Allah (swt) zegt in zijn heilige boek: “En de bezwijming des doods komt waarlijk. Dit is het geen gij wilde ontvluchten” (koran, 50:19)

2. Bezwijming (flauwvallen): tijdens de doodfase valt de mens flauw ten gevolge van de pijn; hij verslikt zich en krijgt pijn in zijn ledenmaten. Als gevolg van deze pijn en de verslikking, zal de tong van de mens in de mondholte worden gepropt. Zijn lippen krimpen vervolgens in elkaar, zijn ribben komen omhoog te staan en zijn gezicht wordt geel van kleur en krijgt een hoorbare ademhaling. Zijn lichaam begint dan geleidelijk af te sterven. Als eerst beginnen zijn voeten koud te worden, vervolgens zijn dijen en zo gaat dat geleidelijk door tot zijn keel.

Uiteindelijk zal hij voor altijd niets meer kunnen zien. Zoals Allah (swt) dat in zijn heilig boek zegt: “Waarom dan, wanneer de ziel van (de stervende) zijn keel bereikt. En gij ziet toe – op dat ogenblik Zijn Wij dichter bij hem dan gij, maar gij ziet dit niet. Waarom dan, als gij niet onderdanig zijt, brengt gij haar niet terug indien gij waarachtig zijt?. Als hij nu behoort tot degenen, die dicht bij God zijn” (koran 50: 83-88). Hier gaat het dus om het moment waarop de ziel de keel van de mens heeft bereikt.

Over het verzachten van de pijn tijdens de dood, zegt Imam Ali (a) het volgende: “Als men wil dat Allah (swt) de pijn tijdens zijn sterffase voor hem verzacht, dan moet hij een goed mens zijn binnen zijn familie en kennissen en moet hij zijn ouders goed gehoorzamen.” Ieder mens heeft dus alles in handen. Je kunt zelfs de pijn van je eigen dood verzachten door Allah (swt) en je ouders te gehoorzamen. Echter, niet bij alle goedgelovigen wordt de dood verzacht. Het kan namelijk zo zijn dat deze gelovige bepaalde fouten heeft begaan en Allah (swt) hem op dat moment wil bestraffen, zodat hij op de Dag des Oordeels met een schoon hart tussen de handen van Allah (swt) kan staan; zonder zondes en vuil. Het paradijs omvat geen mensen met zondes. Als je het paradijs binnenkomt, dan moet jouw boek helemaal wit en rein zijn. Om dit te kunnen bereiken, moet je tijdens je doodfase en in de barzagh worden bestraft, om jouw ziel te zuiveren van de zondes.

3. Het uit het lichaam komen van de ziel: De ziel verlaat het lichaam in iets wat lijkt op golven van verstikkingen. Het is alsof de mens slaapt, maar plotseling wordt hij wakker geschud om de waarheid te aanschouwen. De waarheid waarover Allah (swt), de koran, Zijn profeten en Ahlalbait (a) ons altijd hebben verteld: Dat dit leven maar een tijdelijk leven is en dat we ons goed moeten voorbereiden op de dood en de wereld na de dood. Op dat moment zal de mens zijn plaats in het hiernamaals zien. De engelen zeggen dan tegen hem: “Dit is jouw plaats (hij zal zijn plaats zien met zijn eigen ogen) die je zult krijgen na de Dag der Opstanding”.

Straf of beloning na de dood

Als iemand dood gaat en wordt begraven, dan zal zijn graf een tuin vanuit het paradijs worden of een gat vanuit de hel.

Twee soorten mensen kunnen worden onderscheiden, namelijk de momien (de vrome moslim) en de niet gelovige. Als de gelovige (de vrome moslim) sterft, dan zullen 7000 engelen achter zijn doodskist lopen en bij hem blijven, totdat hij begraven is. Als hij in de aarde begraven wordt, dan zal de aarde tegen hem zeggen: “Welkom hier, het heeft mij altijd gelukkig gemaakt wanneer je op mijn rug liep.” Daarna zal zijn het graf alleen maar breder en comfortabeler voor hem zijn. Zoals Allah (swt) dat ook zegt in zijn heilige boek: “Als hij nu behoort tot degenen, die dicht bij God zijn, dan is voor hem geluk en geur en een tuin van verrukking” (Koran: vers 23 Alwaqi3a: 88/89 )

Geluk en geuren in het paradijs van Barzagh en in de tuin van verrukking in het paradijs in het Hiernamaals.

De gelovige (de vrome moslim) zal dan ook geen moeite hebben met het beantwoorden van de vragen van Monker en Nakier. Ze zullen hem vragen: “Wie is je God, wat is je godsdienst, wie is je profeet, wie is jouw mauwla (leider)”. Maar als een kafier (ongelovige) dood gaat, dan zullen 7000 engelen uit de Hel achter zijn doodskist lopen, totdat hij begraven wordt. Dan zal hij schreeuwen: “Ya Rab, Oh God, Allah (swt) laat me terugkeren, misschien maak ik wat beter dan wat ik nu heb. Als ik terug mag keren, dan zal ik zeker tot de momenien (goedgelovigen) behoren”.

Dan zal een engel tegen hem zeggen:”Neen, je zult nooit terugkeren, dat heeft Hij (Allah) besloten”. En wat Allah (swt) beslist, zal nooit veranderd worden. Vervolgens zal de engel zeggen: “ Als hij terug zal keren, dan zal hij weer de oude worden”. Daarna zal de aarde tegen de gestorven ongelovige zeggen: “Je bent niet welkom hier. Jij was één van de slechtsten die op mijn rug liepen; maar je zult zien wat ik met jou ga doen vandaag. Ik zal je in elkaar drukken totdat jouw schouders elkaar zullen ontmoeten”.

Imam Ali (a) zegt het volgende over de straf in het graf: “Oh aanbidders van Allah (swt), na de dood, voor diegenen die geen vergiffenis meer krijgen, is er een straf die nog sterker en erger dan de dood zal zijn. Dus pas op voor de straf van het graf, pas op voor zijn donkerheid en zijn drukte. Het graf zal dan iedere dag het volgende zeggen: Ik ben het huis van de vreemden, ik ben het huis van de aarde, ik ben het huis van de afschuwelijkheid, ik ben het huis van de wormen en mieren”.

Bovendien zullen er in zijn graf 99 draken aanwezig zijn, om hem te bestraffen. Er wordt ook wel gezegd, dat als één van deze draken vuur blaast op de aarde, dat er dan nooit een plantje uit de aarde zou komen.

Imam Ali (a) zegt: “Mensen als jullie vermoeden dat jullie je tegen deze straf van Allah (swt) kunnen verzetten, doe dan wat je wilt”. Hiermee bedoelt onze Imam (a) dat de mens heel zwak is en de straf niet vol kan houden. Met andere woorden: Als jij denkt dat jij de straf uit kunt houden, gehoorzaam Allah (swt) dan niet en doe wat je wilt (geniet van dit tijdelijke leven en doe alle monkers (slechte daden)). Maar het is voor iedereen duidelijk, dat de straf onverdraaglijk is. Waarom zouden we ons zelf dan niet redden, door Allah (swt) te gehoorzamen?

In het overgeleverde verhaal stond het getal 99: Waarom specifiek 99 draken en niet 50 of 150? Dat is omdat Allah (swt) 99 namen heeft en wie deze geleerd heeft en de goddelijke eigenschappen (beschreven in die namen) daadwerkelijk naleeft in zijn leven, zal het paradijs binnengaan. Vaak wordt gezegd dat wie de namen van Allah (swt) geleerd heeft, het paradijs zal betreden, maar dat is niet zo. De 99 namen moeten niet alleen geleerd, maar ook toegepast worden. En wie het niet doet, wordt bestraft.

Voor elke slechte eigenschap (die een tegenstelling vormt van de namen van Allah) die een mens in zich heeft, zal een draak aanwezig zijn in zijn graf. Heb je 12 slechte eigenschappen, dan krijg je 12 draken in je graf. Met slechte eigenschappen wordt bijvoorbeeld bedoeld: gierigheid (in tegenstelling tot vrijgevigheid), niet vergevingsgezindheid (in tegenstelling tot barmhartigheid) etc.

In het graf kan de mens die als een ongelovige heeft geleefd, niet zo eenvoudig de vragen van Monker en Nakier beantwoorden, omdat hij zich dan in een shock bevindt (hauwl). Je kunt je wel voorstellen, dat wanneer een mens een grote ramp meemaakt of een groot probleem tegenkomt, het dan lijkt alsof hij in shock is; hij kan niet weloverwogen handelen. Als Monker en Nakier hem vragen stellen dan zal hij niet anders kunnen zeggen dan: “Ik weet het niet, ik weet het niet”. De mens weet dan niet eens meer hoe hij heet, laat staan dat hij vragen zal kunnen beantwoorden als wie zijn God is en wat zijn godsdienst is.

Dit komt ook omdat de mens niet goed voorbereid is op dit moment. De Islam is niet goed doordrongen in zijn ziel. De Islam was iets heel oppervlakkig in zijn leven. Het had niet een grote rol gespeeld in zijn leven. Dit in tegenstelling tot een goed gelovige persoon, die sterk in zijn schoenen staat en vlot de vragen zal kunnen beantwoorden.

Straf in dit leven t.o.v na de dood

De straf in dit leven is heel gering t.o.v. de straf na de dood. De straf in de Barzagh is meer dan in dit leven, maar wel minder dan die in het Hiernamaals. Het is zelfs niet te vergelijken met die van het Hiernamaals. Het Hiernamaals is de plaats waar iedereen 100% veroordeeld zal worden. Er is dan geen genade meer met de ongelovigen en er is geen kans meer om jezelf terug te trekken. Iedereen heeft de ruimte en de tijd gehad om zijn liefde aan Allah (swt) te tonen en te bewijzen en Hem te aanbidden als een ware aanbidder!

Een tweede misverstand is dat velen zeggen dat wie’ la illah illa Allah’ zegt, beschermd zal worden van de straf van Allah (swt). Hier zijn echter een aantal voorwaarden aan gekoppeld:

•Men moet 100% geloven in de eenheid van Allah (swt);

•Men moet Allah (swt) gehoorzamen door alles wat haram is te vermijden;

•En men moet in het walaia (leiderschap van Imam Ali (a)) geloven.

Als men niet aan één van de bovenstaande voorwaarden voldoet, dan word zal hij niet beschermd worden van de straf van Allah (swt).

Op een dag zat de profeet (s) met zijn vee op het platteland. Zijn vee was eerst heel rustig aan het grazen was, zoals gewoonlijk was, maar plotseling begonnen de dieren heen en weer te rennen, van links naar rechts.. Het was alsof ze geschrokken waren. Toen de profeet (s) Gibreal sprak vroeg hij hem naar de oorzaak. Gibreal vertelde hem: “de Kafier is toen in zijn graf geslagen door een engel, en op het geschreeuw van de kafier hebben de dieren zo gereageerd. Alle levende schepselen horen het geschreeuw en alles wat binnen de graven van de mens gebeurd, wordt gehoord, behalve de thaqalien. Die horen het niet” (met de thaqalien worden hiermee de mens en de jen bedoeld). Met kafirs (ofwel ongelovigen) worden niet alleen de mensen die niet in Allah (swt) geloven bedoeld. Volgens Imam Jafar al Sadiq (a) zijn er 5 soort mensen, die kafier worden genoemd, maar in dit artikel zullen we ons beperken tot drie van deze vijf:

1. Mensen die de eenheid van Allah (swt) niet erkennen. En hiervan zijn twee soorten:

– Iemand die de eenheid van Allah (swt) niet erkennen door onwetendheid.

– Iemand die wel kennis heeft over een bepaald onderwerp, maar het opzettelijk toch ontkend. Zoals de walaya van Amier momenien (a). Deze persoon wordt ook wel de moaned genoemd.

2. Mensen die de plichten tegenover Allah (swt) opzettelijk negeren en niet opvolgen. Zoals bidden en vasten etc.

3. Mensen die ondankbaar zijn. Allah (swt) is barmhartig en vrijgevig. Hij heeft onze dank niet nodig. Als de hele wereld afgesproken heeft om Allah’s (swt) eenheid te ontkennen, dan zou het Allah (swt) alsnog niet uitmaken. De ondankbaarheid van de mens heeft gevolgen voor hemzelf. Als we Allah (swt), danken dan danken we alleen onszelf. Allah (swt) zal ons alleen maar meer en meer schenken. Allah (swt) zegt: “ashkeroe la’aziedenkem”. Wees dankbaar, zodat ik je meer en meer geef.

Wat is Barzagh?

Barzagh is een tussenstadium of fase voor ieder mens na zijn dood. Zoals eerder vermeld, is het alleen voor zielen bestemd. Het is een soort grens die het leven scheidt van het hiernamaals. Het vermijdt dat beide levens in elkaar vermengd raken. Het is een soort wachtstation. Na dit leven is er dus weer voor de Dag des Oordeels. De Dag des Oordeels is het laatste wat iedereen mee zal maken. Vóór het Hiernamaals zal iedereen in het barzagh moeten zitten. Dit wordt ook wel de kleine dag der opstanding genoemd. En de Dag des Oordeels wordt ook wel de grote dag der opstanding genoemd.

Zoals ook eerder vermeld staat, sterft een mens tweemaal. Na de eerste dood, gaat de mens naar de barzagh. In de Barzagh worden mensen volgens hun daden veroordeeld. Zonder het voordeel van de shafa’a (vergiffenis ontvangen) van de profeet (s) en Ahlalbait (a). Anders dan in de grote opstanding, daar hebben de moslims (aanhangers van Ahlalbait (a)) wel het voordeel van Shafa’a.

In de Barzagh hebben zielen ook een soortgelijk leven als dit leven. Er is ooit aan Imam Jafer Sadiq (a) gevraagd: “Wat doen de moslims na hun dood? “Imam (a) zegt: “Ze zitten dan in het paradijs van de Barzagh. Ze eten, drinken, bezoeken elkaar en vermaken hun tijd met elkaar. En ze vragen Allah (swt): God, versnel de tijd van de grote opstanding, zodat u ons geeft, wat u ons beloofd heeft”. Daarna heeft de man de Imam (a) nog iets gevraagd: “En wat doen de kafirs (ongelovigen)?” De Imam (a) zei: “Ze eten en drinken vanuit de Hel, en bezoeken elkaar. En ze vragen Allah (swt): God, laat de grote opstanding niet gauw komen, zodat u ons geeft wat u ons beloofd heeft”

Deze hadith geeft dus aan, dat in de Barzagh een soort leven is. Een mens eet, drinkt en gaat op bezoek (sociaal leven). Het is ook aanbevolen om de overleden moslims op een goede manier te herdenken. Door zijn goede eigenschappen en daden te herdenken en hun graf te bezoeken. Dit brengt iemand in de Barzagh veel vreugde. Degenen die geen bezoek krijgen, zullen zich schamen tegenover de anderen in de barzagh die wel bezoek krijgen.

Wat het lichaam van de mens,hangt het van de situatie af of deze wel of niet begraven wordt, want niet iedereen kan begraven worden, zie bovenstaand stuk (De dood). Het lichaam speelt daarom geen rol in de Barzagh. Hieronder een paar verhalen en gebeurtenissen die deze veronderstelling ondersteunen: Het volk van Noeh: In de koran zegt Allah (swt) “Daarom werden zij vanwege hun zonden verdronken en in het Vuur gedreven” (Koran soera Noeh nr. 25). Ze zijn dus verdronken en hebben geen graf. Ze hebben geen echte graven (faqhi). Maar ze worden wel in het vuur gedreven! Dus nadat ze dood zijn gegaan, werd hun ziel veroordeeld en in de Hel van de Barzagh verdreven.

Een andere interessante gebeurtenis is de Al-ma’araj nacht van onze profeet Mohammed (s) (toen de profeet met Gabraël naar de 7de hemel ging). De profeet (s) heeft toen andere profeten in de Hemel ontmoet. Echter, er was geen sprake van lichamelijk contact. De lichamen van al deze profeten liggen namelijk al begraven in de aarde en zijn na deze lange tijd ook al verteerd. De ontmoeting was dus met de zielen. De profeet heeft hen dus ontmoet in de wereld van de zielen. In sommige stadia van de Ma’araj was de profeet (s) met zijn lichaam én ziel aanwezig.

Het paradijs dat Adem (a) moest verlaten, was het paradijs van de Barzagh, want het echte paradijs is een eeuwig bestaande paradijs die een momien nooit kan verlaten. Wie erin komt, gaat er nooit uit. Vandaar dat we de conclusie kunnen trekken, dat Adem en Eva in het Barzagh paradijs waren. In ieder geval is het nu duidelijk dat de Barzagh een wereld is die alleen uit zielen bestaat.

In de Berzagh zijn twee verschillende plaatsen te onderscheiden. De gelovigen gaan naar de Wadi-al-Salaam en de kafirs (ongelovigen) gaan naar Wadi-Barahoot.

Imam Ali (a) zei: “Ik zweer in de naam van Allah (swt) dat ik me zorgen maak over onze shia in de Barzagh, maar als het aan ons wordt toegestaan, dan zullen we hen redden, insha’allah”. Hiermee wordt bedoeld dat in de Barzagh geen Shafa’a van Ahlalbait (a), maar zodra het aan hen Ahlalbait (a) wordt toegestaan (op de Dag des Oordeels), dan zullen ze vrijgevig zijn met hun Shafa’a tegenover hun Shia.

Gevolgen van iemands daden in de Barzagh

In dit leven wordt alleen gehandeld door de mens. Hij wordt in dit leven niet veroordeeld door Allah (swt). De mens heeft dus de gelegenheid om genade te vragen en over het doel van zijn bestaan na te denken, maar in de Barzagh wordt slechts veroordeeld en niet gehandeld. Alle daden van de mens worden ten einde gebracht, omdat de mens zelf dood is. Alleen de gevolgen van zijn daden zullen doorgaan. B.v. een moskee gebouwd te hebben voor moslims of een weeshuis gesteund te hebben Dit wordt allemaal meegerekend.

De profeet (s) heeft het volgende verhaal overgeleverd: “De profeet Jezus (a) heeft eens aan Allah (swt) gevraagd: God, toen ik afgelopen jaar langs deze begraafplaats ben geweest, was er een man onder de begraafplaats, maar toen ik dit jaar langs hetzelfde graf was geweest, was dezelfde man niet onder deze begraafplaats; waarom? Allah (swt) zei: Jezus (a), deze man heeft een goede zoon achtergelaten, die voor een dak voor een weeskind heeft gezorgd. Door de daad van de zoon van deze man, heb ik de man vergeven”.

De man heeft dus zijn zoon goed opgevoed, waardoor de gevolgen van zijn opvoeding achteraf waarneembaar waren! In de Barzagh zullen alleen de gevolgen van jouw goede/slechte daden jou volgen. Veel mensen zullen Allah (swt) op de Dag des Oordeels vragen, waarom ze veel zondes of zegeningen hebben; meer of minder dan wat ze zich voorgesteld hadden! Dat komt dus door de gevolgen van hun daden.

Ooit is onze Imam, Imam Ali (a), gevraagd: “Wat kan men doen, zodat hij baat krijgt in de Barzagh?”

De Imam (a) zei hierop: “Een arme helpen in zijn geloof”. Met het woord ‘arm’ wordt hier niet bedoeld, dat men geen geld heeft of niet meer kan drinken of eten. In deze zin betekent het woord ‘arm’ het gebrek aan genoeg informatie in zijn geloof en in de leer van Ahlalbait (a). Daarom beschouwen Ahlalbait (a) de armen in hun geloof als weeskinderen. Want weeskinderen hebben hulp nodig en zo ook iemand die weinig kennis bezit over zijn geloof.

Imam Jafer Al sadiq (a) vertelt ons: “De beste daad die men kan verrichten, zodat hij verlost kan worden van de ellende van het graf en de straf van Monker en Nakier, is het helpen van een arm mens in zijn geloof. De shia van Ahlalbait (a) helpen in hun geloof. Hem precies onderwijzen, wat jij geleerd hebt”.

Verschil tussen het lichaam van dit leven en het lichaam van de dag des oordeels

Op de Dag des Oordeels zal de ziel met het lichaam herenigd worden, nadat de ziel alleen was in de Barzagh. Zoals eerder gezegd, doet het lichaam niet mee aan het leven in de Barzagh maar ligt het bijvoorbeeld begraven onder de aarde en zal na enige tijd verteerd worden. Het lichaam zal dus alleen in twee stadia aanwezig zijn, namelijk in dit leven en in het hiernamaals!

Echter, er is een groot verschil tussen het lichaam van dit leven en dat van het hiernamaals. Het lichaam van nu, wordt belast, wordt moe, heeft rust nodig. Bovendien zijn de zware verwondingen onomkeerbaar (afgehakte hand, zal voor altijd afgehakt blijven). Terwijl het lichaam van het hiernamaals geen rust meer nodig heeft en nooit moe of ziek wordt. Bovendien heeft het lichaam van het hiernamaals meer dan 1000 extra eigenschappen,die de mens nooit heeft gekend. Het lijkt dan ook helemaal niet op ons huidige lichaam.

Samenvatting

De dood is niet het einde van het leven van een mens, het is slechts een verplaatsing van het ene stadium naar het andere. Na de dood zal de ziel van de mens opstijgen naar het Barzagh leven. Dit is een wereld voor de zielen, een wereld waarin de ziel bestraft of beloond zal worden. In die wereld worden echter ook veel handelingen verricht die lijken op handelingen uit onze wereld. Mensen drinken, eten en hebben contact met elkaar. De Barzagh dient dus als een wachtstation vlak voor het Hiernamaals. In dit station is er geen Shafa’a (vergiffenis) van de profeet en zijn Ahlalbait (a), daarom zal iedere moslim dit pad alleen moeten bewandelen met zijn eigen daden.

_____________________________________

Bronnen:

1.Lezing over Barzagh door Kamaal Haydaryi

2.Het boek: Ma’ad in het Arabisch: http://www.rafed.net/books/aqaed/al-maad/m4.html#1