In de naam van Allah, de meest Barmhartige de meest Genadevolle,
De Heilige Koran heeft veel verschillende verzen genoemd over de Ahlalbait (a). De Koran heeft de mens aanbevolen om van hen te houden. De Koran heeft de mens aangespoord om aan hen te kleven en om hen te gehoorzamen. De Koran heeft de waarde en de positie van de Ahlalbait (a) verklaard. Voor degenen die zoeken naar de kennis van de Profeet (s), zoek dan naar de Ahlalbait (a) die de poorten zijn van zijn stad. Voor degenen die zijn uitspraak willen, lees dan de uitspraken van de Ahlalbait (a) die het aspect zijn van zijn welsprekendheid. Voor degenen die naar de goede manieren van de Profeet Mohammed (s) willen grijpen, grijp dan naar de Ahlalbait (a) die dé rolmodellen van zijn gedrag zijn. Voor degenen die naar de Profeet (s) willen kijken, kijk dan naar de Ahlalbait (a), want zij zijn de schoonheid van zijn gezicht. Uiteindelijk is het voor het geluk van de mens zélf om religie te nemen van de mensen van religie en om kennis te verwerven bij de oorsprong van kennis. Het is dus een plicht voor iedere moslim om de Ahlalbait (a) te respecteren, vast te houden aan hen en anderen dan hen te vermijden.
De Ahlalbait (a) zijn het voorbeeld van religie en bezitten over de volledige kennis om de leer van de islam van de Profeet Mohammed (s) te verspreiden onder de mensheid. Door hun handelingen, leerden zij de mensheid dat overwinning bereikt kan worden door opoffering, leven bereikt kan worden met de dood en eer bereikt kan worden door deugdzaamheid en moraliteit. Door de gebeurtenissen van de Ahlalbait (a), begrijpt de wereld de religie waar de Ahlalbait (a) hun leven voor hebben opgeofferd. De Ahlalbait (a) waren als een reflectie van de Profeet Mohammed (s) en hebben de voetsporen van de Profeet (s) gevolgd in het verspreiden van de islam door middel van hun intellect en morele gedrag.
De volgers van de Ahlalbait (a) hebben het vaak, behalve over de uitstekende kennis van de Ahlalbait (a), ook over de pijn die de Ahlalbait (a) hebben moeten doorstaan in hun leven. Tijdens de maand Muharram herdenken zij de Imam Hussein (a) en rouwen zij in die maand om wat de kleinzoon van de Profeet Mohammed (s) is overkomen. De Imam Hussein (a) en zijn familie werden vernederd en gemarteld, terwijl zij bekend stonden om hun waarden rechtvaardigheid, vrijgevigheid, vrede, compassie en nederigheid. Zij stonden voor het bevorderen van integriteit en gelijkheid. Voor de volgers van de Ahlalbait (a) is het iedere dag Ashura en is ieder land Karbala.
Maar er zijn mensen die zich kunnen afvragen wat de misdaad was van dat zuigende baby’tje wiens melk droog was en wiens lippen vervaagden door de dorst? Waarom vermoordden zij hem, terwijl hij op de borst van zijn vader was? Waarom vermoordden zij die onschuldige kinderen, terwijl zij niet deelnamen aan de strijd? Waarom werden de familie van de heilige Profeet Mohammed (s) van het ene land naar het andere land gesleept alsof ze slaven waren? Waarom werden de tenten in brand gestoken?
Als de Imam Hussein (a) en zijn familie oorlog voerden tegen de Omayeden voor gezag, dan zou het niet noodzakelijk zijn voor de Omayeden om paarden te laten trappen op het lichaam van Imam Hussein (a). Dan zou het niet noodzakelijk voor hen om het hoofd van Hussain (a) te laten heffen op de speer en dan zou het ook niet dringend zijn voor de Omayeden om de familie van de Profeet Mohammed (s) gevangen te laten zetten. Ik vraag mij zeer af; is het afsnijden van hoofden, het breken van ruggen door de hoeven van de paarden en het beroven van lichamen van kleding en het opsluiten van vrouwen in gevangenissen, de ambitie van een persoon die in opstand komt voor het winnen van gezag?
Nee, absoluut niet. Deze mensen hebben die verschrikkelijke misdaden niet gepleegd tegen de Imam Hussein (a) en zijn familie (a), omdat zij onwetend waren over hun positie of omdat zij dachten dat zij afweken van de ware religie. In plaats daarvan, wisten zij dat hij de bezitter was van religie, de meester was van het kalifaat, de meester was van de jongeren in het Paradijs en de reflectie was van de Profeet Mohammed (s). Zij wisten juist de waarde van Hussein (a) en zijn familie (a).
Er zouden geen dwalingen zijn als de wereld goed begreep dat het gevecht tussen de Ahlalbait (a) en hun vijanden een gevecht was tussen deugd en ondeugd. Dus de misdaad van de Ahlalbait (a) tegenover die mensen was dat zij de mensen waren van religie en de meesters waren van een hoge waarde, dus men was niet in staat om op de tronen van het Kalifaat te zitten, terwijl de Ahlalbait (a) het meest geschikt waren daarvoor.
Wij, de shia, de volgers van Imam Ali (a), zullen de ware waarden van de islam laten zien zoals onze Profeet Mohammed (s) en zijn Ahlalbait (a) dit ook hebben gedaan. Het maakt niet uit waar we zijn of in welke tijd wij ons bevinden. Onze religie is de religie bij Allah (swt) en het bloed van Hussain (a) op het slagveld van Karbala is het bloed van opoffering voor de waarden liefde, oprechtheid en rechtvaardigheid. Zijn bloed is onze leidraad naar het ware martelaarschap en niet het zogenaamde martelaarschap dat vandaag door de vijanden van de islam wordt gepresenteerd. Onze islamitische leer nemen wij van de Ahlalbait (a), omdat zij nooit het zwaard van agressie hebben gebruikt, maar het zwaard van inkt, waardoor wij tot op de dag van vandaag, in het jaar 2015, terecht kunnen bij de kennis die door betrouwbare pennen is verspreid en waardoor wij de islam hebben betreden via de juiste deur, de deur van Allah (swt), de Profeet Mohammed (s) en de Ahlalbait (a) en hun nakomelingen.