In de naam van Allah, de Barmhartige de Genadevolle
Vrede zij met u, O Abu Talib, de grootste beschermer van de Islam
De Profeet Mohammed’s (s) grootvader Abdul-Muttallib had 10 zonen. Een van hen was Abdullah, de vader van de Profeet. Een ander was Abu Talib, de Profeets oom. In het jaar 570 A.D was de Profeet geboren. Zijn vader was al gestorven voor hij werd geboren. Zijn moeder stierf toen hij zes jaar oud was. Abdul-Muttallib heeft vervolgens de zorg van de Profeet op hem genomen tot zijn dood, 2 jaar later. Hij had al een voorgevoel dat Mohammed (s) een profeet zou worden. Na de dood van zijn grootvader, zorgde zijn oom Abu Talib voor de Profeet.
Abu Talib zorgde samen met zijn vrouw, Fatima bint Asad, erg goed voor de Profeet. Ze hielden veel van hem wegens zijn goede manieren en zijn respect voor anderen. Abu Talib zorgde ervoor dat de Profeet nooit iets overkwam, want ook hij had de gedachte dat Mohammed (s) profeet zou worden.
Abu Talib hielp de Profeet met zijn huwelijk met Khadijah (a). Hij was namelijk erg tevreden met haar als Mohammed’s vrouw. Jaren later kreeg Abu Talib een zoon bij. Zijn naam was Ali (a). Abu Talib was erg arm, omdat hij veel van zijn geld aan de armen gaf. Mohammed (s) wilde Abu Talib van zijn zorgen verlossen, en nam Ali (a) naar zijn huis. Toen Abu Talib 70 jaar werd, kreeg Mohammed (s) in de grot Harra over zijn profeetschap te horen. Zijn vrouw Khadijah (a) en zijn neefje Ali (a) waren de eersten die in hem geloofden. Abu Talib steunde de Profeet met zijn profeetschap en vertelde zijn zoon Ali (a) dat hij zijn neef moest volgen en steunen.
De Profeet had het erg moeilijk met het geloof te verspreiden. Veel mensen, vooral de machthebbers, wilden hem niet geloven. Ondanks alle moeilijkheden die de Profeet had, steunde Abu Talib hem altijd. Toen Abu Talib 80 jaar werd, werd hij erg afhankelijk van anderen. Hij was erg bezorgd over de Profeets veiligheid. Hij had Bani-Hashim uitgenodigd en ze gevraagd altijd Mohammed (s) te steunen.
Hierna sloot Abu Talib zijn ogen. Hij werd een geluidloos lijk. Zijn zoon Ali (a) huilde met bittere tranen. De schreeuwen verspreidden zich over heel Mekka. De Profeet Mohammed (s) kwam afscheid nemen van hem.
Hij kuste Abu Talibs voorhoofd en zei verdrietig: “Oom, laat Allah genade op u hebben. U onderwees me toen ik klein was, zorgde voor me toen ik een wees werd, en steunde me toen ik volwassen werd. Allah zal u inshallah veel belonen.” Hierna barstte hij in tranen uit. Hij herinnerde zich de dagen van zijn kinderjaren met zijn vriendelijke oom. Hij omhelsde zijn neef Ali (a). Zij begonnen samen te huilen.
Enkele weken later stierf Khadijah (a), de Profeets vrouw. De Profeet noemde dat jaar “het jaar van verdriet”. De kwaad van Quraish tegen Mohammed (s) en zij die in hem geloofden nam toe. Op een dag wierp een persoon vuil op de profeet. Zijn hoofd werd er mee bedekt. Hij ging naar zijn huis. Zijn dochter Fatima (a) huilde terwijl ze zijn hoofd waste. De profeet tikte haar hoofd aan en zei: “Dochter, huil niet. Allah zal je vader redden. Hij zal je vader beschermen van de vijanden van Zijn godsdienst en missie.” Jibrael kwam neer en zei tegen de profeet: “Mohammed (s), ga uit Mekka. Uw verdediger is gestorven.”
De Profeet ging naar Yathrib (Medina). Van daaruit startte de licht van de Islam de wereld te verlichten. Wanneer de Moslims Allahs heilige huis elk jaar bezoeken, herinneren zij de houdingen van Abu Talib toen hij altijd Allahs godsdienst verdedigde.
Vrede zij met u, O Abu Talib, de grootste beschermer van de Islam.
© Copyright Ahlalbait Jongeren