In de naam van Allah, de Barmhartige de Genadevolle
De trein is begonnen met bewegen. Het is vol met mensen van alle leeftijden, de meesten zijn de werkende mannen en vrouwen en de jonge studenten van de universiteit. Vlakbij het raam zat een oude man met zijn 30-jarige zoon. Toen de trein begon met rijden, werd de zoon overweldigd met vreugde bij het zien van het landschap buiten de trein.
“Kijk papa, het landschap van de groene bomen die zich van ons verwijderen is erg mooi.”
Het gedrag van de 30-jarige zoon bezorgde de andere mensen een vreemd gevoel over hem. Iedereen startte te fluisteren over deze jongen. “Deze persoon is waarschijnlijk gek” fluisterde een man aan zijn vrouw.
Opeens begon het te regenen. Regen viel op de reizigers vanuit de open raam. De jongen, gevuld met vreugde, zei tegen zijn vader: “Kijk pap hoe mooi de regen is.”
De vrouw van de man die daarnet over de jongen fluisterde was geïrriteerd met de regen die haar nieuwe kostuum vervuilde.
De man zei tegen de vader: “Kan je niet zien dat het regent oude man. Als je zoon niet gezond is, dan moet je hem snel naar een geestelijk asiel brengen en niet de mensen in het openbaar storen.
De oude man aarzelde eerst en antwoordde in een lage toon: “We zijn op de terugweg uit het ziekenhuis. Mijn zoon werd daar vanochtend na zijn verblijf ontslagen. Hij was blind geboren. Afgelopen week, kreeg hij zijn zicht terug. Het regen en natuur waren allen nieuw voor zijn ogen. Vergeef ons het ongemak dat we zouden hebben kunnen veroorzaakt.”
Bron: dit stuk is vertaald uit: http://www.ezsoftech.com/stories/mis34.asp
© Copyright Ahlalbait Jongeren