In de naam van Allah, de Barmhartige, de Genadevolle,
Komend uit een omgeving waar hidjab op jonge leeftijd niet gebruikelijk is, is mij altijd bijgebracht dat ik me vast moet houden aan het gebed, vasten en vooral goed gedrag. Ondanks het feit dat mijn moeder een hoofddoek draagt, had ik zelf nooit stilgestaan bij de hidjab en de functie ervan. Ik zag de hidjab altijd als iets wat alleen oudere vrouwen of zusters die nou eenmaal in zo’n omgeving zijn opgegroeid dragen. Vaak ging ik met mijn moeder naar bijeenkomsten, zonder echt te weten waarom. Naarmate ik ouder werd begon ik me steeds meer dingen af te vragen over het geloof en begon ik stil te staan bij wat ik voor mijn geloof deed. Waarom bid ik? Waarom vast ik? Vanzelfsprekend kwam ik terecht bij de hidjab. In mijn directe omgeving was er niemand die het draagt op mijn leeftijd en mijn kennis was op dat moment nog niet groot genoeg, waardoor ik me weinig geneigd voelde om het zelf wel te doen. Naarmate ik steeds meer bezig was met mijn geloof, probeerde ik mijn familie bij alles te betrekken wat mij bezig hield. Het begin van het bewandelen van dit pad was niet altijd even makkelijk. Wanneer ik thuis kwam van bijeenkomsten wist ik niet hoe snel ik mijn hidjab af moest doen. Soms deed ik hem zelfs onderweg al af, alsof ik met iets vreselijks bezig was. Achteraf gezien zijn dit dingen die ik deed door mijn eigen twijfels, en niet zozeer omdat mijn familie eraan zou moeten wennen. Ik liet steeds meer dingen los; mensen die me niet dichter bij Allah (swt) brachten, maar ook bepaalde gewoontes zoals het luisteren naar muziek. Soms leidden dit soort keuzes tot discussies met mensen in mijn omgeving, maar in mijn hart wist ik dat dit de juiste weg was. Op de Dag Des Oordeels kan ik niet opdraaien voor de zonden van anderen, en andersom kunnen anderen dit ook niet voor mij doen. Steeds vaker ging ik naar bijeenkomsten, waar ik een hoofddoek droeg. Op een gegeven moment had ik besloten om de hidjab ook buitenshuis te dragen. Maar hoe graag ik het ook wilde, ik was er niet klaar voor. Uit angst voor de reacties van mijn directe omgeving gaf ik het na een paar dagen al op, omdat ik niks anders deed dan twijfelen. Ik vond dat ik de hoofddoek niet waardig was, wanneer ik hem met zo veel twijfels droeg. Toch was ik er kapot van. Tegenover de mensen die me ervan weerhielden was ik dapper en verstandig, maar wanneer ik alleen was, stortte ik in. In de periode kort nadat ik hem had afgedaan, droomde ik een paar keer over de Koran en de hidjab. Ik droomde dat ik met mijn nicht in een winkel was om een hoofddoek uit te kiezen. Uiteindelijk koos ik toen voor een heel mooie witte stof. Een andere keer droomde ik dat ik in mijn kamer een Koranrecitatie aan had staan en hardop aan het meereciteren was. Terwijl ik dat deed, voelde ik twee of drie keer een stroom warmte uit mijn onderbuik naar mijn hart vloeien. Ik wist dat dit tekenen waren van Allah (swt), maar ik kon het nog steeds niet omzetten in daden.
Een paar maanden daarna ging ik door een heel lastige tijd; er gebeurde van alles om me heen. Door deze gebeurtenissen dacht ik vaker aan de hidjab. In deze periode keek ik naar lezingen die over hidjab en de vrouw binnen de islam gingen. Ik kon niet meer tegen het schuldgevoel dat ik had en lag er soms letterlijk halve nachten wakker van. Twee dagen na de veertigdaagse rouwperiode van Imam Hussain (a) besloot ik mijn hidjab daarom voorgoed te gaan dragen. Ik bedacht me hoeveel Imam Hussain (a) en de rest van de Ahlalbait (a) hebben opgeofferd om de ware islam in stand te houden. Is dit niet het minste wat ik hen kan geven? Standvastigheid in mijn geloof? Alle twijfels die ik voorheen had, waren subhan’Allah weg. Ik wist hoe ongelukkig ik was zonder hidjab, waardoor ik het dragen ervan dit keer veel beter wist te waarderen. De eerste dagen had ik veel gesprekken thuis over mijn keuze. Mijn broers vertelden me dat ze onwijs trots op me zijn, maar dat ik de keuze heel bewust moet nemen en dat ze het niet zouden accepteren als ik de hidjab besluit af te doen al na een paar weken of maanden. Ze waren bang dat ik beïnvloed was door anderen en ze waren van mening dat hidjab dragen in deze maatschappij zwaar voor me zal zijn. Even voelde ik een druk op me en had ik het gevoel dat ik mezelf moest verdedigen en misschien zelfs bewijzen, maar ik wist dat ze dit zeiden omdat ze om mij geven en niet willen dat ik keuzes maak zonder te beseffen hoe serieus deze zijn. Op de een of andere manier versterkte dit mijn liefde voor hidjab juist nog meer.
Over een paar dagen ben ik bijna een maand verder. Ik kan oprecht zeggen dat ik geen moment spijt van mijn keus heb gehad. Ik voel me veilig, maar vooral vrij. De hidjab heeft mij in korte tijd zoveel sterker en positiever gemaakt. Hetgeen mij het meest gelukkig heeft gemaakt, is dat het nu veel makkelijker voor mij is om Allah (swt) te aanbidden. De hidjab herinnert mij elk moment en elke seconde aan het feit dat ik moslima ben. Ik let meer op wat ik zeg, wat ik draag, waar ik loop of sta en zelfs wat ik denk. Ook heb ik gemerkt dat de hidjab respect en eer is. Wanneer een onbekende man jou op straat ziet zal hij neerkijken, uit respect voor jou en de manier waarop je jezelf vertoont. Met je hidjab laat je anderen zien dat je je grenzen hebt en kent. Natuurlijk kan je dat zonder hidjab ook, maar hidjab maakt het écht compleet. Ook zal de hidjab je met andere moslima’s verbinden. Wanneer ik over straat loop of in de winkel ben en ik iemand tegenkom die ook hidjab draagt, is het net alsof ik iemand uit mijn familie heb ontmoet. Soms ontstaan er op dat moment zelfs heel leuke en leerzame gesprekken. Ook is het zo dat wanneer je een goede daad verricht, zoals het helpen van een ander, mensen je gedrag veel sneller zullen associëren met de islam. Mensen zullen niet alleen jou, maar ook jouw geloof gaan respecteren omdat ze door je hidjab kunnen zien dat jij je principes daarop baseert. Hetzelfde geldt voor je studie of opleiding en mensen die je daar leert kennen. Mijn Nederlandse vriendinnen hebben vanaf het begin al bewondering gehad voor mijn keuze. Onze vriendschap is absoluut niet veranderd, integendeel. We hebben steeds meer gesprekken over de islam en bepaalde onduidelijkheden die heersen over het geloof. Met je hidjab kan je vooral laten zien dat jij als moslima dromen hebt en deze achterna gaat, en dat je alleen beoordeeld wilt worden op je intelligentie. Ik had verwacht dat het heel lastig voor mij zou zijn om gesprekken aan te gaan met bijvoorbeeld professoren bij mij aan de universiteit. Toch bleek het tegendeel juist waar te zijn.
Een professor die ziet hoe toegewijd jij bent aan je studie en hoe jij jezelf verwoordt tegenover hem, zal juist zo veel respect voor je hebben. Wat voor velen die hidjab dragen (maar ook moslims in het algemeen) soms lastig is, is het vinden van die ene baan die we in gedachten hebben. Ik probeer mijn twijfels zo veel mogelijk om te zetten in motivatie. Voorbeelden van hidjabdragende moslima’s met goede functies in mijn vakgebied zijn er misschien niet veel, maar ze zijn er wel. En ík kan hier een voorbeeld aan nemen. Het gaat om de manier waarop je denkt en de manier waarop jij jezelf opstelt tegenover anderen. Bovendien.. Iets wat Allah (swt) niet voor ons heeft geschreven, zullen we nooit krijgen. Hoe vaak wij er soms ook van overtuigd zijn dat iets het beste voor ons is; Allah is de Alwetende en Almachtige. Iets anders wat mij is opgevallen in de afgelopen maand, is dat ik minder onzeker ben dan voorheen. Uren was ik bezig met mijn haren en uiterlijk, wat op een gegeven moment puur automatisme werd. Niet-wetend voor wie en waarom. Ik vond mezelf er met hidjab zo anders uitzien. Met het dragen van de hidjab kies je ervoor om niet langer meer een dienares te zijn van de mensen, maar slechts een dienares van Allah. Je zult een inspiratie zijn en deuren openen voor anderen. Mijn nichten begrepen in eerste instantie niet waarom ik op deze leeftijd een hidjab wil dragen. Ik kreeg reacties als: ‘Ik dacht dat je hetzelfde was als ons’ of ‘Een hoofddoek hoor je te dragen als je genoeg levenservaring hebt opgedaan’. Of wanneer ik lange kleding droeg, werd er sarcastisch gezegd: ‘Het enige wat je nog mist is een hoofddoek’. Op dit soort momenten had ik een black-out en wist ik niet wat ik moest antwoorden. Het zijn dezelfde mensen die mij nu vertellen oprecht respect te hebben voor de keuze die ik heb gemaakt. Zodra anderen zien dat het jou alleen maar positief heeft veranderd, zullen ze er zo anders in staan. Het is heel logisch en begrijpelijk dat ze eraan moeten wennen, want het is iets nieuws voor hen. Maar iemand moet de eerste zijn.
Mijn familie steunt me er nu volledig in. Mijn band met hen is achteraf gezien alleen maar sterker en hechter geworden, als ik moest kiezen dan is dat het allermooiste geschenk dat de hidjab mij heeft gegeven. Ik zie nu in dat mijn angsten voor de reacties van anderen niet uit mijn omgeving kwamen, maar doordat ik zelf niet genoeg standvastigheid had om door te zetten. Ik heb alleen maar positieve reacties gehad van mijn ooms, tantes, nichten en neven toen ze zagen dat ik de beslissing definitief had genomen. Mijn ouders, maar ook mijn broers en zus, steunen me nu volledig. Hier ben ik hen zó dankbaar voor. Nooit hebben ze me gedwongen iets te doen of te dragen, maar nu ze zien dat ik de keuze weloverwogen en uit mezelf heb genomen staan ze volledig achter me. De mensen die om je geven willen het beste voor je, en als ze zien dat jij – om wat voor reden ook – twijfelt zullen ze natuurlijk hun vraagtekens bij bepaalde beslissingen zetten. Alles wat mensen nodig hebben is zien dat jij standvastig bent in je keuze. Alleen dán zullen ze je keuzes accepteren en – als Allah (swt) het wilt – zelfs van je leren.
Mijn tip aan iedere zuster die denkt of heeft gedacht aan het dragen van hidjab is: wees niet bang om te falen. Neem niet te veel hooi op je vork, maar stel zaken ook niet onnodig uit. Wie zegt dat we er morgen nog zijn? Wie zegt dat we er over een paar minuten nog zijn? Weet dat je gezegend bent wanneer dit onderwerp je bezighoudt en dat alleen al het denken eraan iets zó positiefs is in de ogen van Allah (swt). Maar stel het niet uit. Probeer zo veel mogelijk kennis op te doen door naar bijeenkomsten te gaan, lezingen te bekijken en artikelen te lezen. De Koran zal zoveel beter te begrijpen zijn als je regelmatig kennis probeert op te doen via andere middelen. Toen ik actief werd in een organisatie en vaker naar bijeenkomsten ging, is alles zoveel makkelijker geworden. Ik leerde in een heel korte tijd ontzettend veel zusters kennen: meiden die de hidjab sinds kort dragen, maar ook meiden die het van jongs af aan dragen. Zonder hen zou het zo moeilijk geweest zijn voor mij. Wees daarom niet bang om op anderen af te stappen. Ken je niemand in je directe omgeving en kan je om bepaalde redenen geen bijeenkomsten bijwonen, dan ben ik meer dan bereid om je te helpen.
Probeer ook voor jezelf alle voor- en nadelen van het dragen van hidjab op een rijtje te zetten (vergeet niet de voordelen die ik in mijn stuk heb genoemd!) en vraag jezelf af wat het is dat jou tegenhoudt. Desnoods pak je er pen en papier bij. Wees eerlijk met jezelf en onthoud dat elke keer wanneer jij denkt een geldig excuus te hebben en het dragen van hidjab uitstelt, dat de duivel van je gewonnen heeft. Allah (swt) zal alles makkelijker voor je maken, zolang jij volhoudt en vertrouwen hebt in Hem. Praat met anderen over je gevoelens en twijfels, het zal zo erg opluchten. Laat je niet misleiden door zusters die de hidjab niet helemaal op de juiste manier dragen. Toegegeven.. Sommige zusters zonder hidjab kleden zich soms beter dan zusters met hidjab, en sommige zusters zonder hidjab hebben soms betere manieren dan zusters met hidjab. Hierdoor voelen mensen zich niet geneigd om de stap te zetten. Ook in mijn directe omgeving is dit de heersende mening. Toch hoort dit niet een reden te zijn om het dragen van hidjab uit te stellen of zelfs te vergeten. Het dragen van hidjab is en blijft een plicht. Het is jouw kroon als moslima. Als jouw levensstijl al erg lijkt op die van een hidjabdragende moslima, waarom zou je dan de stap niet nemen om jezelf compleet te maken? Als jij al een hart van goud hebt zonder hidjab, zal er niet veel voor je veranderen, behalve dat je nog dichter bij Allah (swt) zal komen dan voorheen. Geloof daarom in jezelf, geloof in Allah (swt) en geloof in de kracht van het geloof. Het zal niet altijd even makkelijk zijn, maar dat is jouw test. Wanneer je net een lastig gesprek hebt gehad of wanneer je andere moeilijkheden ervaart met de hidjab, bid dan tot Allah (swt) en spreek tot Hem. Mensen zullen je keuzes niet altijd begrijpen, maar dat is oké. Je doet het niet voor hen. Je doet dit voor jezelf en je Schepper. Niks zal je meer rust geven dan je dit te realiseren.
© Copyright Ahlalbait Jongeren